Παρατηρώ ότι τον τελευταίο καιρό πολλά από τα στελέχη του ΣΥΡΙΖΑ υιοθετούν όλο και πιο συχνά τη γραμμή του «όποιος δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, είναι φασίστας», κάτι που κυρίως φανερώνει τον εκνευρισμό τους μπροστά στη διαφαινόμενη απώλεια της εξουσίας.
Πρόκειται για μια φοβερά επικίνδυνη επικοινωνιακή γραμμή η οποία καταλήγει να κανονικοποιεί και τελικά να ενισχύει τους πραγματικούς φασίστες. Όχι, όποιος δεν είναι ΣΥΡΙΖΑ, δεν είναι φασίστας. Όχι, η μάχη που πράγματι πρέπει να δοθεί απέναντι στον φασισμό δεν πρέπει να έχει υποχρεωτικά το συγκεκριμένο αριστερό πρόσημο που προεκλογικά επιλέγει το Μέγαρο Μαξίμου.
Εξάλλου, η αυτάρεσκη επίκληση ενός μονοπωλίου ευαισθησίας απέναντι στον φασισμό έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τα έργα και τις ημέρες της κυβερνώσας Αριστεράς, στο πλυντήριο της οποίας ξεπλύθηκε ο Πάνος Καμμένος, ο Δημήτρης Καμμένος και διάφοροι άλλοι περίεργοι τηλεΚολοκοτρώνηδες.
Το αντίδοτο στο διχαστικό δηλητήριο του φασισμού είναι η ενότητα των δημοκρατικών δυνάμεων κι όχι ένας άλλου χρώματος διχασμός που τελικά δεν επιλύει κανένα πρόβλημα.
