Δέκα χρόνια πριν, η είδηση της επίσκεψης του προέδρου του Σουδάν στη Συρία θα είχε απασχολήσει τον διεθνή Τύπο με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο. Ο μετριοπαθής πρόεδρος της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ θα είχε κατηγορηθεί για την διπλωματική χείρα βοηθείας που προσφέρει σε έναν δικτάτορα εναντίον του οποίου είχε μόλις εκδώσει ένταλμα σύλληψης το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο για εγκλήματα πολέμου στο Νταρφούρ.
Όταν όμως το απόγευμα της 16ης Δεκεμβρίου του περασμένου έτους ο στρατηγός Ομάρ ελ-Μπεσίρ προσγειώθηκε στο διεθνές αεροδρόμιο της Δαμασκού, θα γινόταν ο πρώτος ηγέτης αραβικής χώρας που θα επισκεπτόταν τη Συρία μετά την έναρξη του πολέμου. Οι ρόλοι είχαν πια αντιστραφεί.
Λίγες μέρες αργότερα, στις 23 Δεκεμβρίου, το κρατικό πρακτορείο ειδήσεων της Συρίας μετέδωσε ότι ο επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών της Συρίας συναντήθηκε με τον επικεφαλής των μυστικών υπηρεσιών του καθεστώτος Σίσι στην Αίγυπτο. Τέσσερις μέρες αργότερα, η διπλωματική αναβάθμιση της Δαμασκού έγινε ακόμα πιο σαφής. Τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ανακοίνωσαν την επαναλειτουργία της πρεσβείας τους στη Δαμασκό, μετά από περίπου 6 χρόνια διακοπής των εργασιών της. Κατά ένα μεγάλο διάστημα αυτής της περιόδου, το Άμπου Ντάμπι τάχθηκε στο πλευρό σουνιτικών οργανώσεων που μάχονταν ενάντια στο καθεστώς Άσαντ.
Την ίδια ακριβώς μέρα, από το αεροδρόμιο της Δαμασκού απογειώθηκε και η πρώτη «μεταπολεμική» τουριστική πτήση με προορισμό το Μοναστήρι της Τυνησίας, όπου οι 150 Σύριοι ταξιδιώτες γνώρισαν την αποθέωση κατά την άφιξη τους. Την επομένη, το υπουργείο Εξωτερικών του Μπαχρέιν ανακοίνωσε ότι η πρεσβεία της χώρας στη Δαμασκό λειτουργεί πλέον κανονικά.
Ολόκληρη η ανάλυση του Μάκη Μυλωνά στην Καθημερινή της Κυριακής.
