Οι καθημερινές συνεδριάσεις της Βουλής σπάνια κεντρίζουν το ενδιαφέρον των πολιτών ή ακόμα και των δημοσιογράφων, ιδιαίτερα όταν έρχονται προς ψήφιση νομοσχέδια που δεν έχουν τεθεί στο επίκεντρο της δημόσιας συζήτησης.
Συχνά, όμως, είναι αυτές ακριβώς οι συνεδριάσεις οι οποίες προσφέρονται για την εξαγωγή πολύτιμων συμπερασμάτων για την ποιότητα του εγχώριου πολιτικού προσωπικού αλλά και για τα τέρατα που γεννά η επικράτηση εθνικιστικών και λαϊκιστικών απόψεων.
Μια τέτοια ψηφοφορία έλαβε χώρα στις 14 Μαΐου, όταν εισήχθησαν προς συζήτηση και ψήφιση στη Βουλή δύο σχέδια νόμου του Υπουργείου Εξωτερικών σχετικά με την εγκατάσταση δύο νέων συνοριακών σημείων διελεύσεων μεταξύ της Ελλάδας και της Βόρειας Μακεδονίας στην περιοχή των Πρεσπών και των Προμάχων.
Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες γνώσεις εξωτερικής πολιτικής για να κατανοήσει κάποιος πόσο θετική είναι η διάνοιξη νέων συνοριακών σταθμών με γειτονικές χώρες. Δεν χρειάζεται να διαθέτει διδακτορικό στα οικονομικά για να καταλάβει πόσο ευνοϊκή είναι μια τέτοια εξέλιξη για το εμπόριο και τις μεταφορές, ειδικά για τη Βόρεια Ελλάδα η οποία κάθε χρόνο υποδέχεται εκατοντάδες χιλιάδες τουρίστες από τα Βαλκάνια μέσω του οδικού δικτύου.
Θα περίμενε κανείς ότι η συγκεκριμένη ψηφοφορία θα ήταν μια καλή ευκαιρία για να κλείσουν οι πληγές που άνοιξαν στο πολιτικό σύστημα από την Συμφωνία των Πρεσπών. Δεν χρειάζεται να συμφωνείς με τη Συμφωνία των Πρεσπών για να αναγνωρίζεις την ανάγκη εμβάθυνσης της συνεργασίας με τη γειτονική χώρα. Θα ήταν φοβερά παράδοξο να πολιτικοποιηθεί μέχρι και η εγκατάσταση νέων συνοριακών σταθμών. Κι όμως.
Η συνέχεια του άρθρου του Μάκη Μυλωνά στην Athens Voice.
