Αθήνα, 28 Φεβρουαρίου 2008
Ο Γενικός Γραμματέας της Βουλής κ. Νίκος Στεφάνου έκανε την παρακάτω δήλωση:
«Χθες, Τετάρτη 27 Φεβρουαρίου 2008, ο 5ος Τακτικός Ανακριτής κ. Ιωάννης Παπαϊωάννου απέστειλε στον Πρόεδρο της Βουλής των Ελλήνων Βούλευμα του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθήνας με το οποίο ζητείται η γνωστοποίηση στοιχείων ταυτότητας και συνδρομής χρηστών του δικτύου της Βουλής, με συγκεκριμένη σύνδεση στο Internet.
Ύστερα από την εντολή του Προέδρου της Βουλής κ. Δημήτρη Σιούφα να ενεργήσω τα επιβαλλόμενα, ζήτησα γνωμοδότηση από το Νομικό Σύμβουλο του Κράτους για το εάν η Βουλή δύναται να διερευνήσει και να παράσχει τα αιτούμενα στοιχεία και πληροφορίες.
Μετά τη θετική επί του αιτήματος γνωμοδότηση του Νομικού Συμβούλου, ζήτησα εγγράφως από τον Προϊστάμενο της Διεύθυνσης Πληροφορικής και Νέων Τεχνολογιών της Βουλής να αναζητήσει τα στοιχεία ταυτότητας του χρήστη στην σύνδεση Internet, η οποία αναγράφονταν στο διατακτικό του βουλεύματος που μας διαβίβασε ο Ανακριτής.
Σύμφωνα με την έγγραφη απάντηση που μου απέστειλε ο αρμόδιος Διευθυντής της Βουλής «δεν κατέστη δυνατός ο εντοπισμός του χρήστη», με τα δοθέντα στοιχεία (ημερομηνία-ώρα-διεύθυνση IP).
Η έγγραφη απάντηση του Προϊσταμένου της αρμόδιας Διεύθυνσης ήδη διαβιβάστηκε στον 5ο Τακτικό Ανακριτή.
Οι λόγοι για την αδυναμία του εντοπισμού, όπως με ενημέρωσε η Υπηρεσία, είναι οι εξής:
Πρώτον: Η διεύθυνση IP που αναφέρεται στο βούλευμα, στην πραγματικότητα αποτελεί μία από τις 25 διαθέσιμες διευθύνσεις (πύλες εξόδου) που διαθέτει η Βουλή για το σύνολο των περίπου 1.500 χρηστών του δικτύου της στο Internet.
Δεύτερον: Ο μόνος τρόπος για να αντιστοιχηθεί η διεύθυνση αυτή με στοιχεία συγκεκριμένου χρήστη είναι η εγκατάσταση και λειτουργία στις ηλεκτρονικές υπηρεσίες της Βουλής Συστήματος καταγραφής-ελέγχου και εντοπισμού των τελικών χρηστών–φυσικών προσώπων και μάλιστα η διατήρηση των αρχείων αυτών για μελλοντική αναζήτηση και χρήση.
Τρίτον: Λόγω του θεσμικού χαρακτήρα και της αποστολής της Βουλής αλλά και των ιδιοτήτων των χρηστών του δικτύου της, εντός και εκτός Κοινοβουλίου (Βουλευτές, διαπιστευμένοι κοινοβουλευτικοί συντάκτες, γραφεία κομμάτων κ.λπ.) η ύπαρξη διαδικασιών και μέσων καταγραφής και ελέγχου μέχρι φυσικού προσώπου, όσον αφορά την πρόσβαση στο διαδίκτυο, κρίθηκε σκόπιμο να μην εφαρμόζεται από την έναρξη των υπηρεσιών πρόσβασης στο διαδίκτυο τη δεκαετία του 90 και η πρακτική αυτή ουδέποτε διαφοροποιήθηκε από όλες τις Διοικήσεις της Βουλής μέχρι σήμερα».
