 |
Κάθε χρόνο σαν σήμερα όλα τον θυμίζουν... παρότι καθημερινά «φωλιάζει» στην καρδιά μας... Σαν σήμερα, πριν 26 χρόνια, σε νοσοκομείο της Μόσχας όπου με φροντίδα του ΚΚΕ μεταφέρθηκε βαριά άρρωστος, «έφυγε» ο πολυαγαπημένος Μάνος Λοΐζος.
Ο πρόωρος θάνατός του άφησε μεγάλο κενό στην ελληνική μουσική δημιουργία, που δεν αναπληρώθηκε. Το έργο του παραμένει «ένα παράθυρο ανοιχτό στη λιακάδα...» και συνεπαίρνει με τη δύναμή του, όπως και πολλά άλλα τραγούδια του - «Ολα σε θυμίζουν», «Σ' ακολουθώ», «Το ζεϊμπέκικο της Ευδοκίας», «Ο Δρόμος», «Σεβάχ ο Θαλασσινός», «Τζαμάικα», «Ο Τρίτος Παγκόσμιος», «Ο γερο-νέγρο Τζιμ», «Πρώτη Μαΐου», «Τσε», «Αχ χελιδόνι μου», «Μάνα δε φυτέψαμε», «Εχω έναν καφενέ», «Πάγωσε η τσιμινιέρα», και άλλα που συνεχώς τραγουδιούνται με ενθουσιασμό, πάθος, αγάπη, αποκτώντας ολοένα και περισσότερους θαυμαστές, από γενιά σε γενιά...
Στο πρόσωπο του Μάνου Λοΐζου υπήρχε η σπάνια ενότητα ζωής και έργου. Ο δημιουργός πορεύτηκε στο πλάι του ΚΚΕ, πιστεύοντας πως ο λαός διαθέτει τις δυνάμεις που μπορούν να τον οδηγήσουν σε μια καλύτερη μοίρα. Με τα έργα του υπηρέτησε αληθινά την ιδεολογία του, αντιπαλεύοντας την καταπίεση, στην αδικία, τον κοινωνικό ρατσισμό και προσφέροντας γνήσια αισθητική απόλαυση.
Πράγματι σήμερα συμπληρώνονται 26 χρόνια από τον θάνατο του μεγάλου Μάνου Λοϊζου...
Αν ζούσε σήμερα θα αηδίαζε με την κατάντια του Κ.Κ.Ε...
Θα αηδίαζε αν γνώριζε ότι σε e-mail που αφορά την επέτειο του θανάτου του , τα μέλη του κόμματος που αγάπησε θα τόνιζαν ότι "σε νοσοκομείο της Μόσχας όπου με φροντίδα του ΚΚΕ μεταφέρθηκε βαριά άρρωστος"...
Κρίμα για τον Μάνο....
