Συγκρίνοντας κανείς τις δύο φωτογραφίες, από το Μουσείο της Ακρόπολης και το νηπιαγωγείο, καταλαβαίνει αμέσως πού ο Μιχάλης Λιάπης νιώθει πιο άνετα. Στην πρώτη περίπτωση δείχνει προβληματισμένος και σκυθρωπός -άντε πότε θα μπουν επιτέλους οι μπογιατζήδες;- από τις συνεχείς καθυστερήσεις που εμφανίζονται στην πρόοδο των έργων του μουσείου, ενώ στη δεύτερη δείχνει περιχαρής παίζοντας συνεχώς με τα κουβαδάκια, τις νερομπογιές και τις μουντζουρίτσες.
Τα παιδάκια κάθονται αμέριμνα στις θέσεις τους απορώντας με τις χαρούλες που κάνει ο υπουργός, η δασκάλα πασχίζει να αποκωδικοποιήσει τα χαμένα πολιτιστικά μηνύματα στον υπουργό. Και αυτός χαίρεται που, αντί για τους σοβαροφανείς αρχαιολόγους, έχει απέναντί του τον Μπομπ Σφουγγαράκη.
Ειδικά μετά τη δύσκολη μέρα που είχε χθες: το Νέο Μουσείο της Ακρόπολης που είχε μέχρι τώρα σαν το σπίτι του επισκέφτηκε πρώτη σήμερα το πρωί η Μαρία Δαμανάκη, η οποία σήκωσε και μπαϊράκι απέναντι στο νέο νομοσχέδιο που προωθεί ο υπουργός Πολιτισμού, και αργότερα με τα πιτσιρίκια. Ασε που η Δαμανάκη άρχισε να φωνάζει ότι πάνε να ιδιωτικοποιήσουν την Ακρόπολη και ότι ο Λιάπης έχει δει το νέο μουσείο ως αφορμή για πολιτικό παιχνίδι (λέμε τώρα).
Το καλό πάντως είναι ότι ο υπουργός ανακοίνωσε ότι υπεύθυνος για την τελετή των εγκαινίων του μουσείου θα είναι ο Δημήτρης Παπαϊωάννου, τον οποίο καλούμε για μία ακόμη φορά να βγάλει το φίδι από την τρύπα (του πολιτισμού). Και εκεί που λέγαμε ότι το μουσείο θα ανοίξει τον Δεκέμβριο, τώρα πάμε για Μάρτιο - κατά το «ζήσε Μάη μου...» ένα πράμα. Οσο για τις δηλώσεις του Μισέλ, αυτή τη φορά αφορούσαν στις δημοσκοπήσεις: «Δημοσκόπηση είναι η φωτογραφία μιας κακής στιγμής», δήλωσε με στόμφο ο υπουργός κάνοντάς μας να αναπολήσουμε για τις χαμένες καλές πόζες της δεξιάς παράταξης.
