Αρκετά είπαμε, αρκετά διαπραγματευτήκαμε... Τώρα ήρθε ο καιρός για δράση!
..
Εδώ και δεκαπέντε χρόνια ταλανίζεται η χώρα μας από μια πίεση στα βόρεια σύνορά μας, η οποία ενώ αντιμετωπίστηκε αρχικά με φαιδρότητα, έφτασε να αποτελεί τελικά μείζον πολιτικό ζήτημα. Το πρόβλημα της ονομασίας του γειτονικού κράτους της ΠΓΔΜ, κατέληξε να φέρει την Ελλάδα σε μια σχετικά δυσμενή θέση, παγκόσμια, καθώς και αντιμέτωπη με την επίσημη πολιτική και τα γεωπολιτικά σχέδια του αμερικανικού State Department.Η λόγοι είναι παράδοξοι, διότι αυτό που συμβαίνει στην πραγματικότητα είναι, ότι δεν μπορούμε να αποδεχθούμε την καπήλευση της ιστορίας μας και τον ακρωτηριασμό της εδαφικής μας επικράτειας, διότι αποδεικνύεται ότι περί αυτού πρόκειται, στο μεταξύ. Η απόδειξη γι’ αυτό, είναι, η αδιάλλακτη εθνικιστική πολιτική Γκρούεβσκι καθώς και η διεθνής αλυτρωτική προπαγάνδα που έχει δρομολογηθεί εδώ και δεκαπέντε χρόνια.
Αυτό που ξεκίνησε ως ένα ασήμαντο πολιτικό «κρυολόγημα», έφτασε να αποτελεί σήμερα καρκίνωμα στον κοινωνικοπολιτικό ιστό της χώρας μας, με απρόβλεπτες ακόμα συνέπειες.
Από πλευράς της πολιτικής ηγεσίας του κράτους, μολονότι έχουν γίνει κάποιες σημαντικές κινήσεις, δεν είναι όμως αρκετές για να κάνουν τον λαό να πιστέψει ότι η κυβέρνηση έχει τον έλεγχο της κατάστασης. Περισσότερα είναι αυτά που έχουν καταγραφεί από πλευράς ιδιωτών (ομογενείς, μπλόκερ, προσωπικότητες κ.λ.π.) ως δυναμικές πρωτοβουλίες εξεύρεσης λύσης, παρά τα όσα έχουμε δει από πλευράς των πολιτικών.
Ο ρόλος βέβαια των ΗΠΑ, στην γιγάντωση αυτού του προβλήματος, είναι αδιαμφισβήτητος, αλλά αυτό δεν αποτελεί άλλοθι για την ελαφρότητα και την ανευθυνότητα της ελληνικής πλευράς, αναφορικά με τον χειρισμό της υπόθεσης. Έχω την πεποίθηση, ότι μια σταθερή και αταλάντευτη πολιτική αντιμετώπιση, ευθύς εξ αρχής, θα μπορούσε να είχε οδηγήσει το ζήτημα αυτό 100% υπέρ των ελληνικών συμφερόντων. Οι «ενδιαφερόμενοι» όμως, δεν μπορούσαν να περιμένουν τους Έλληνες πολιτικούς να λύσουν πρώτα τα εσωτερικά τους προβλήματα, για να ακολουθήσουν κατόπιν ασθμαίνοντας τα δικά τους γεωπολιτικά σχέδια. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα, να βρουν αυτοί τους κατάλληλους συνεργάτες στα βόρεια των συνόρων μας, τους οποίους εύκολα μετέτρεψαν είτε σε γενίτσαρους είτε σε «μακεδονικά» ανδρείκελα.
Όταν οι Έλληνες πολιτικοί κόπτονταν για την εξασφάλιση της καλύτερης θέσης στο «μεγάλο φαγοπότι» του κρατικού κορβανά, τα άγρυπνα «γεράκια», ετοίμαζαν, στα βόρεια (και στα ανατολικά), το δικό τους «γεύμα» ακονίζοντας τα νύχια τους. Το αποτέλεσμα ήταν να βρεθούμε φέτος τον Απρίλιο, αντιμέτωποι, με μια ντε φάκτο αναγνώριση του κρατιδίου αυτού ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», στους κόλπους της Βορειοατλαντικής Συμμαχίας (ΝΑΤΟ). Αυτό θα ήταν σήμερα ένα γεγονός, αν δεν αντιδρούσε σύσσωμος ο Ελληνισμός απ’ άκρη σ’ άκρη του πλανήτη και δεν ωθούσε, κυριολεκτικά, τον Έλληνα πρωθυπουργό, στο να προβάλει ένα ηχηρό VETO στο Βουκουρέστι.Τώρα όμως, και μετά από όσα –όχι ασήμαντα- έχουν συμβεί τους τελευταίους μήνες από ελληνικής πλευράς, με κορυφαίο την σθεναρή αντίδραση στο Βουκουρέστι, έχουμε μια νέα «πρόταση Νίμιτς» (ΟΗΕ), που δείχνει να υποτιμά σοβαρά την νοημοσύνη μας. Μια πρόταση, που εμπεριέχει σωρεία πολιτικών τεχνασμάτων, τα οποία θα μπορούσαν μας οδηγήσουν αργά η γρήγορα, αν τυχόν αποδεχόμασταν την πρόταση, σε απόλυτο αδιέξοδο. Αυτό σημαίνει, ότι η ελληνική (η γνήσια ελληνική όμως, όχι η γιαλαντζί ελληνική) κοινωνία, θα πρέπει τώρα να κινηθεί αποτελεσματικά. Οι χλιαρές αντιδράσεις, τύπου «διαπραγματεύσεων», αποδείχτηκαν «κουραφέξαλα»!!!
Όλο και ποιο ξεκάθαρα φαίνεται ποια, ότι δεν υπάρχει ούτε ίχνος καλής πρόθεσης από πλευράς ΟΗΕ, Αμερικανών και Σκοπιανών για ειρηνική λύση του προβλήματος διότι πρόκειται έτσι κι αλλιώς για τεχνητό πρόβλημα.
Η Ελλάδα δεν έχει κανένα πρόβλημα, ούτε η Μακεδονία. Το πρόβλημα το έχουν οι Αμερικανοί και όποιοι άλλοι επιδιώκουν να διασφαλίσουν τον ολοκληρωτικό έλεγχο στα Βαλκάνια. Το πρόβλημα αυτό λύνεται μόνο με έναν τρόπο και αυτόν τον τρόπο μας τον έχει δείξει, παραδόξως, ένας αρχαίος Μακεδόνας, ο Μέγας Αλέξανδρος, όταν βρέθηκε αντιμέτωπος με τον «Γόρδιο Δεσμό».
Δεν κάθισε να χρονοτριβήσει με θεωρίες και «διαβουλεύσεις», αλλά είπε, το θρυλικό: «Ό,τι δεν λύεται κόπτεται». Ναι! Αυτή είναι η λύση του προβλήματος και εδώ!
H συνέχεια εδώ
