Του Ρούσσου Βρανά - TA NEA
.
Στη Βρετανία, την Ολλανδία, το Βέλγιο. Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που τους έβλεπαν να έρχονται από μακριά, αλλά οι κυβερνώντες τούς καθησύχαζαν παίρνοντας όρκους για την καλή κατάσταση των ευρωπαϊκών τραπεζών.
.
Οι κυβερνώντες φοβούνται μια έκρηξη πανικού, που θα έσπρωχνε μαζικά τους καταθέτες στα ταμεία των τραπεζών (όπως είχε συμβεί στη Βρετανία πριν από μερικούς μήνες). Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να οδηγήσει σε μια γενικευμένη κρίση εμπιστοσύνης που θα τίναζε στον αέρα ολόκληρη την τραπεζική αγορά. Έτσι, κρατικοποιούν ακατάσχετα τις ζημιές των κερδοσκόπων. Οι εχθροί του κράτους δεν διστάζουν να ρισκάρουν την καλή τους φήμη, ενδίδοντας στον πειρασμό του κρατισμού προκειμένου να σώσουν τους τραπεζίτες που τους συντηρούν στην εξουσία. Οι κυβερνώντες βρίσκονται παγιδευμένοι σε μια κρίση ταυτότητας. Απόδειξη ο Σαρκοζί. Αναρωτιέται κανείς από πού εμπνεύστηκε ο Γάλλος πρόεδρος το σύνθημά του «Δουλέψτε περισσότερο για να κερδίσετε περισσότερα», με το οποίο θέλει να πείσει τους φτωχούς της χώρας του να στηρίξουν τα υπερκέρδη των πλουσίων. Το επιτελείο του περιοδικού «Αλτερνατίβ Εκονομίκ» βρήκε την πηγή της έμπνευσής του: πρόκειται για μια σοβιετική αφίσα (φωτό) με το ίδιο σύνθημα από την εποχή του Νικήτα Χρουστσώφ, ο οποίος κυβέρνησε τη Σοβιετική Ένωση από το 1958 έως το 1964. Ένας δεξιός πρόεδρος που χρησιμοποιεί σοβιετικά συνθήματα, του οποίου οι υπουργοί δηλώνουν αριστεροί και η σύζυγός του τραγουδάει το «Μπελατσάο». Πλήρης σύγχυση στο στρατόπεδο της εξουσίας. .
Στην αντίπερα...
.
...όχθη τα πράγματα είναι πια ξεκάθαρα, όπως προδίδει κι αυτό το τραγουδάκι άγνωστου Γάλλου ποιητή: «Η μάνα σου είναι τόσο φτωχή, που της μιλούν ρωσικά./ Η μάνα σου είναι τόσο φτωχή, που όταν σβήνουν τσιγάρο μπροστά της/ Ρωτάει ποιος έσβησε τη σόμπα». Το πρόβλημα της φτώχειας έχει γίνει πια τόσο μεγάλο, που ορισμένοι πολιτικοί δεν διστάζουν να μιλήσουν γι΄ αυτό με την αφοπλιστική γλώσσα της βαρβαρότητας. Όπως ο Αμερικανός βουλευτής των Ρεπουμπλικανών Τζον Λαμπρούτσο από τη Νέα Ορλεάνη. Για την καταπολέμηση της φτώχειας, όπως έγραψε η εφημερίδα «USΑ Τoday», προτείνει νομοσχέδιο σύμφωνα με το οποίο θα επιδοτούνται με 1.000 δολάρια οι φτωχοί για να υποβάλλονται σε στείρωση ώστε να μειωθεί ο πληθυσμός τους. Χιτλερικές λύσεις, σε μια περίοδο που ο καπιταλισμός αναζητεί διεξόδους σε ακροδεξιές πολιτικές (Ιταλία, Γαλλία, Αυστρία).
.
Η στείρωση...
.
...όμως μπορεί να περιμένει. Γιατί οι φτωχοί που εκλιπαρούν λίγη πίστωση από τις τράπεζες για να ελαφρύνουν τα χρέη τους, έχουν τώρα μπροστά τους μια υψηλή αποστολή: να σηκώσουν στους ώμους τους και το βάρος από τις κρατικοποιημένες ζημιές των τραπεζιτών. Παντού και πάντα, ο μόνος που έδινε πίστωση ήταν ο εργαζόμενος. «Η αξία χρήσης της εργασίας του προκαταβάλλεται στον καπιταλιστή. Ο εργαζόμενος πληρώνεται γι΄ αυτήν αργότερα. Παντού και πάντα δίνει πίστωση στον καπιταλιστή», έγραφε ο Μαρξ στο «Κεφάλαιο». Γι΄ αυτό τα κέρδη ήταν πάντα ιδιωτικά, αλλά τα χρέη δημόσια.
.
.***
Το δικό μου σχόλιο:
Οι ηγέτες των πιο ισχυρών Ευρωπαϊκών κρατών έχουν επιδοθεί τις τελευταίες ώρες, σε μια κούρσα παραπληροφόρησης των πολιτών, προσφέροντας μια υποτυπώδη εγγύηση καταθέσεων. Την αρχή σ’ αυτό έκανε η Ιρλανδία και η Ελλάδα και ενώ υπήρξαν αρχικά αρνητικές αντιδράσεις από τους «μεγάλους», τώρα εμφανίζεται η Γερμανία, η Αγγλία και η Ιταλία, να κάνουν το ίδιο. Σίγουρα θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες χώρες, διότι οι «εγγυήσεις» αυτές είναι μόνο πολιτικής φύσης, δίχως ουσιαστικό αντίκρισμα, και το μόνο στο οποίο αποσκοπούν στην ουσία, είναι, να προλάβουν μια μαζική έξοδο των καταθετών, πράγμα το οποίο θα σήμαινε το τέλος του τραπεζικού συστήματος.
Στο μεταξύ, στην «αντίπερα όχθη», όπως λέει και ο Βρανάς, η αμερικανική κυβέρνηση αναγκάζεται να προσθέσει άλλα 300 δις στην οικονομική «ένεση» των 700 δις, που εγκρίθηκαν πρόσφατα από το Κογκρέσο, φτάνοντας έτσι την κρατική οικονομική ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος, στο αστρονομικό ποσό του ενός τρισεκατομμυρίου (1.000.000.000.000) δολαρίων! Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν είναι παράδοξο, που το τελευταίο τεύχος του περιοδικού TIME (εδώ) έχει τον τίτλο: «The new hard times» ( Οι νέοι σκληροί καιροί), και που κάνει έναν παραλληλισμό του προβλήματος σήμερα, με το κραχ του 1929, επιχειρώντας να βρει διεξόδους.
Ας ήμαστε λοιπόν ρεαλιστές... Το ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και ποιες θα είναι οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αυτή τη στιγμή. Άρα, οι όποιες πολιτικές εξαγγελίες για εγγυήσεις καταθέσεων δεν είναι παρά «φούσκες» και υποδηλώνουν μόνο φόβο και αγωνία, διότι είναι βέβαιο ότι τα χειρότερα έπονται.
Οι ηγέτες των πιο ισχυρών Ευρωπαϊκών κρατών έχουν επιδοθεί τις τελευταίες ώρες, σε μια κούρσα παραπληροφόρησης των πολιτών, προσφέροντας μια υποτυπώδη εγγύηση καταθέσεων. Την αρχή σ’ αυτό έκανε η Ιρλανδία και η Ελλάδα και ενώ υπήρξαν αρχικά αρνητικές αντιδράσεις από τους «μεγάλους», τώρα εμφανίζεται η Γερμανία, η Αγγλία και η Ιταλία, να κάνουν το ίδιο. Σίγουρα θα ακολουθήσουν και οι υπόλοιπες χώρες, διότι οι «εγγυήσεις» αυτές είναι μόνο πολιτικής φύσης, δίχως ουσιαστικό αντίκρισμα, και το μόνο στο οποίο αποσκοπούν στην ουσία, είναι, να προλάβουν μια μαζική έξοδο των καταθετών, πράγμα το οποίο θα σήμαινε το τέλος του τραπεζικού συστήματος.
Στο μεταξύ, στην «αντίπερα όχθη», όπως λέει και ο Βρανάς, η αμερικανική κυβέρνηση αναγκάζεται να προσθέσει άλλα 300 δις στην οικονομική «ένεση» των 700 δις, που εγκρίθηκαν πρόσφατα από το Κογκρέσο, φτάνοντας έτσι την κρατική οικονομική ενίσχυση του τραπεζικού συστήματος, στο αστρονομικό ποσό του ενός τρισεκατομμυρίου (1.000.000.000.000) δολαρίων! Κάτω από αυτό το πρίσμα, δεν είναι παράδοξο, που το τελευταίο τεύχος του περιοδικού TIME (εδώ) έχει τον τίτλο: «The new hard times» ( Οι νέοι σκληροί καιροί), και που κάνει έναν παραλληλισμό του προβλήματος σήμερα, με το κραχ του 1929, επιχειρώντας να βρει διεξόδους.
Ας ήμαστε λοιπόν ρεαλιστές... Το ποιο είναι το πραγματικό μέγεθος του προβλήματος και ποιες θα είναι οι συνέπειες για την παγκόσμια οικονομία, κανείς δεν μπορεί να πει με βεβαιότητα αυτή τη στιγμή. Άρα, οι όποιες πολιτικές εξαγγελίες για εγγυήσεις καταθέσεων δεν είναι παρά «φούσκες» και υποδηλώνουν μόνο φόβο και αγωνία, διότι είναι βέβαιο ότι τα χειρότερα έπονται.
