Την άνοιξη του 2004 μετά από από ένα μπαράζ εκλογικών επιτυχιών , το ΠΑ.ΣΟ.Κ επέστρεψε στα έδρανα της Αντιπολίτευσης έχοντας ηττηθεί κατά κράτος από την Νέα Δημοκρατία του Κώστα Καραμανλή.
Η ήττα του ΠΑ.ΣΟ.Κ ήταν απόλυτα φυσιολογική και η στάση των Ελλήνων πολιτών δικαιολογημένη.
20 χρόνια κυβέρνησε το κόμμα που ίδρυσε ο Ανδρέας Παπανδρέου , 20 χρόνια που σημάδεψαν την ελληνική πολιτική ιστορία.
Δεν έχει αξία να αναλύσουμε τώρα όλα αυτά τα χρόνια . Το μόνο σίγουρο είναι ότι η μακρόχρονη παραμονή στην εξουσία οδήγησε τα μεγάλα αλλά κυρίως τα μικρομεσαία στελέχη του κόμματος στην υιοθέτηση καθεστωτικής και αυταρχικής συμπεριφοράς.
Πολλοί από τους αγνούς σοσιαλιστές του 75' και του 81' εξελίχθηκαν σε καθεστωτικούς κρατικούς αξιωματούχους που διόριζαν και διοικούσαν κατά το δοκούν.
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ λοιπόν βρίσκεται το 2004 στην Αντιπολίτευση με νέο αρχηγό αλλά με βαθιά τραύματα.
Η διακυβέρνηση Σημίτη έπεσε στην παγίδα όλων των εκσυγχρονιστικών κυβερνήσεων από την εποχή του Τρικούπη.
Ενδιαφέρθηκε για το κράτος αλλά ξέχασε τους πολίτες . Αναπόφευκτο ; Ίσως...
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ από το 2004 μέχρι και σήμερα ξεκίνησε μια διαδικασία ανανέωσης και ανασυγκρότησης...
Σε επίπεδο νεολαίας και φοιτητικών παρατάξεων επέστρεψε στα γνώριμα σοσιαλιστικά λημέρια της 3ης Σεπτεμβρίου...Μια επιλογή εύλογη αν αναλογιστούμε και τον ενθουσιασμό των νέων ανθρώπων...
Σε επίπεδο κόμματος επέλεξε να ακολουθήσει την ίδια στρατηγική αλλά το αποτέλεσμα ήταν μάλλον κωμικό...
Είδαμε ξαφνικά στα παράθυρα τον Τζοχατζόπουλο να μιλάει για το "κεφάλαιο" και τον "καπιταλισμό" , ακούσαμε την Βάσω Παπανδρέου να λέει ότι "κάποιοι στο ΠΑ.ΣΟ.Κ πλούτισαν" κτλ...
Το ΠΑ.ΣΟ.Κ προσπάθησε να αποτινάξει από πάνω του την εποχή Σημίτη . Σωστό ή λάθος ; Δεν εξετάζουμε αυτό...
Η ανανέωση όμως δεν γίνεται μόνο στα λόγια και στην "γραμμή" αλλά κυρίως στα πρόσωπα...
Η πραγματικά νέα πρόταση της Αξιωματικής Αντιπολίτευσης ήταν ο Γιώργος Παπανδρέου και τα ισχυρά ερείσματα που έχει στις νέες ηλικίες...
Κάποια πρόσωπα αποχώρησαν από την βιτρίνα του κόμματος. Βερελής , Σημίτης , Παπαντωνίου , Κουλούρης , Χριστοδουλάκης κτλ...
Από εκεί και πέρα το χάος...
Από το 2004 τα μόνα νέα πρόσωπα που ανέδειξε το ΠΑ.ΣΟ.Κ ήταν οι Ραγκούσης , Παπακωσταντίνου και Ξενογιαννακοπούλου...
Που είναι η Αλλαγή ; Που είναι τα νέα πρόσωπα ;
Η σοσιαλιστική διακυβέρνηση που ευαγγελίζεται το ΠΑ.ΣΟ.Κ θα γίνει με τους υπουργούς του Σημίτη ;
Αν - θεωρητικά - το ΠΑ.ΣΟ.Κ αναλάβει αύριο την διακυβέρνηση της χώρας , ποιοι θα είναι οι υπουργοί ;
Βενιζέλος , Διαμαντοπούλου , Λοβέρδος , Χρυσοχοϊδης , Σκανδαλίδης , Ευθυμίου "αξίζουν" μια τέτοια θέση...(όλο και κάποιον θα ξεχνάμε...)
Τι θα γίνει με Πάγκαλο , Δαμανάκη , Βερελή , Φλωρίδη κτλ ;;;
Θα τους δούμε και αυτούς υπουργούς ; Αυτή είναι η ανανέωση ;
Κάποιοι θα υποστηρίξουν ότι ο Παπανδρέου δεν θα υπουργοποιήσει τους περισσότερους από αυτούς και ότι θα προτείνει νέους...
Αυτό είναι και το μεγαλύτερο λάθος του ΠΑ.ΣΟ.Κ...
Που είναι τα νέα στελέχη του όλα αυτά τα χρόνια ;
Θα τους γνωρίσουμε ξαφνικά με δημόσια αξιώματα ;
Δεν θα έπρεπε να υπάρχει μια σταδιακή γνωριμία τους με την ελληνική κοινωνία ;
Δεν θα έπρεπε το ΠΑ.ΣΟ.Κ να δείξει στους πολίτες ότι οι νέες ιδέες έχουν και νέους φορείς ;
Παραπολιτικός
