Εγκλωβισμένες στην νεοφιλελεύθερη πραγματικότητα από την οποία δείχνουν ότι δεν μπορούν να αποδράσουν βρίσκονται οι προοδευτικές δυνάμεις στον τόπο μας. (από την άκρα αριστερά ως τα ζωηρά τμήματα της κεντροαριστεράς) Φταίει ίσως το ότι ψάχνουν τις εξόδους κινδύνου κάτω από την πίεση του εκλογικού πυρετού και του μεταξύ τους εξοντωτικού ανταγωνισμού για την γνήσια εκπροσώπηση μιας ιδεολογίας που έτσι κι αλλιώς απαιτεί ανακατασκευή. Οι ρωγμές που της έχει προκαλέσει ο ανθρωποκαταστροφικός νεοφιλελεύθερος σεισμός είναι θεμελιώδεις και ένα μεγάλο τμήμα των ενοίκων της, τρέχει πανικόβλητο να διασωθεί εισβάλλοντας στην πρώτη πολιτική πόρτα που θα βρει ανοιχτή. Αδιάφορα του αν αυτή οδηγεί ευθέως στα ατομικά κελιά μιας παγκοσμιοποιημένης φυλακής.
Χρόνια τώρα ξοδεύονται απ’ όλους τους μύστες της στην υπεράσπιση της πεμπτουσίας ιδεολογικών εδαφών που όμως έχουν από το καθεστώς ισοπεδωθεί και οι εναπομείνασες ρίζες δεν οξυγονώνονται από την τίμια ζωή για να βλαστήσουν ξανά. Ο λόγος που οι Μαρξιστικές δοξασίες αν και θα έβρισκαν σήμερα την εφαρμογή τους στην πραγματικότητα τόσο θεαματικά όσο ούτε την εποχή της επανάστασης των Μπολσεβίκων, παραμένουν εργαλεία ανενεργά.. Είναι για παράδειγμα επιεικώς αδόκιμη η προσπάθεια του ιδεολογικού προσηλυτισμού αναλφάβητων και θρησκευτικά φανατισμένων μεταναστών, όταν η πειθώ σου έχει δοκιμαστεί και αποτύχει οικτρά στους εθνικά δικούς σου άνεργους νέους ως προς τις πολιτικές αιτίες του κοινωνικού τους μαρασμού. Είναι επίσης ανεξήγητη εθνικοφοβία η εθελοτυφλία επί εγκλημάτων του κοινού ποινικού δικαίου κατά των συμπατριωτών σου και η σύνταξή σου κάτω από την σημαία μιας αντιρατσιστικής λογικής, η οποία προστατεύει την προσχεδιασμένη μετανάστευση που θα αλλοιώσει τα εθνικά σου χαρακτηριστικά. Όπως επίσης είναι ακατανόητη η υπό το πρόσχημα της αποκλειστικής εστίασης στον βόθρο που τα παράγει επιμονή σου στην ατιμωρησία των ενόχων για τα δυσώδη σκάνδαλα. που εκτός του ότι αναπόφευκτα μας φτωχαίνουν οικονομικά μας φτωχαινουν και πολιτισμικά αφού μας ατιμάζουν ως λαό διεθνώς, «Και τούτο λαβείν κακείνο μη αφιέναι»..
Ο σοσιαλισμός τονίζει εμφαντικά ο Μαρξ όχι μόνον δεν ισοπεδώνει αλλά ενισχύει την διατήρηση των ιδιαιτεροτήτων του κάθε λαού που τον υιοθετεί. Κάτι που δεν συνάντησα ούτε στις υποσημειώσεις της ντόπιας αριστεράς η οποία ως εκ τούτων και άλλων πολλών άφησε ανεκμετάλλευτο πολιτικό χώρο για να εισβάλλουν από το πουθενά οι πολιτικά εποχικές δυνάμεις της πυρόσβεσης τοπικών πολιτικών πυρκαϊών και να της υφαρπάξουν μέσα από τα χέρια την προστασία κατ’ εξοχήν δικών της εδαφών..
Και το χειρότερο. Δείχνει να μην το έχει αντιληφθεί!
Ευγένιος Ανδρικόπουλος
eandrik@otenet.grΚοινοποιήστε το στο Facebook
