Τιμωρία και ελπίδα

6.10.09

Καμιά φορά τις καλύτερες πολιτικές αναλύσεις τις κάνουν αυτοί που δεν ασχολούνται καθημερινά με το αντικείμενο...

Γράφει σήμερα ο Αντώνης Καρπετόπουλος στην Sportday :

Tο 34% που πήρε η Ν.Δ. είναι η τιμωρία ενός κόμματος που προσπάθησε να κυβερνήσει τη χώρα με βάση τα μηνιαία δημοσκοπικά ευρήματα: πέντε χρόνια προσπαθούσαν να είναι αρεστοί στον κόσμο τους πιο πολύ και από το να κυβερνήσουν.

Καιγόταν η Αθήνα και σκέφτονταν τι θα λένε στα τηλεοπτικά παράθυρα για τα παραστρατημένα παιδιά, βγάζανε τον Καραμανλή με μπουφάν α λα Μπους για να δείξουν ότι αντιμετωπίζει τις πυρκαγιές προσωπικά, κάνανε απογραφές της οικονομίας για να καταστρέψουν το έργο του Σημίτη αδιαφορώντας για τη χώρα, μιλάγανε για νταβατζήδες χωρίς να έχουν το κουράγιο να φτάσουν στην παραμικρή ρήξη.

Οταν έφτασε η κρίση και έπρεπε να κυβερνήσουν, δηλαδή να πάρουν αποφάσεις, το μόνο που σκέφτονταν ήταν απλοϊκά πράγματα, όπως η έκτακτη εισφορά, η νομιμοποίηση των ημιυπαίθριων, το πάγωμα των μισθών κ.λπ. Ο Καραμανλής παρέδωσε την εξουσία γιατί δεν ήξερε τι να κάνει.

Ο κόσμος που ψήφισε ΠΑΣΟΚ ψήφισε...

...θετικά. Ακουσε στην προεκλογική περίοδο ότι υπάρχει ένα σχέδιο αντιμετώπισης της κρίσης και θέλει να το δει. Κανείς δεν περιμένει από το ΠΑΣΟΚ παροχές, όλοι ξέρουν ότι η οικονομία είναι στα μαύρα της τα χάλια:

Αυτό που περιμένουν όσοι ψήφισαν τον Γιώργο είναι να δουν μια διακυβέρνηση με σοβαρότητα, τόλμη και ιδέες που θα δημιουργούν την ελπίδα ότι η χώρα μπορεί να ξαναφτάσει στα επίπεδα που το ΠΑΣΟΚ την άφησε το 2004. Το 1995 τα πράγματα ήταν σαφώς χειρότερα, αλλά ο Σημίτης μάζεψε το πράγμα, χωρίς μάλιστα πολύ σκληρά μέτρα: τώρα ο κόσμος περιμένει κάτι ανάλογο.

Δεν ξέρω αν το ΠΑΣΟΚ θα τα καταφέρει. Αν δεν τα καταφέρει, θα τιμωρηθεί κι αυτό κάποια στιγμή το ίδιο σκληρά. Οπως τιμωρήθηκε σε αυτή την εκλογική αναμέτρηση και η κοινοβουλευτική Αριστερά, που ξέρει να γκρινιάζει, αλλά όχι να σχεδιάζει, που απειλεί με αναστατώσεις χωρίς να αναλαμβάνει κυβερνητικές ευθύνες. Γι' αυτό και σε μια χώρα που έχει ανάγκη κυρίως από λύσεις εκλογικά, αργά αλλά σταθερά, συρρικνώνεται.

Σωστός...

Κοινοποιήστε το στο Facebook