Εδώ ήμασταν και πέρυσι . Τα ίδια σας έγραψα . Τα ίδια θα σας γράψω και φέτος.Επισκέφθηκα όπως κάθε χρόνο τον ιερό χώρο του Πολυτεχνείου όπου θυσιάστηκαν μια χούφτα νέοι που τότε τους έλεγαν "τρελούς" για τη Δημοκρατία.
Το Πολυτεχνείο όμως τελεί υπό κατάληψη.
Οι μειοδότες της εξέγερσης , οι συγγραφείς του φύλλου 8 της Πανσπουδαστικής , οι άνθρωποι που κρατούσαν πανό που έγραφαν "Μόνο φοιτητικά αιτήματα" και όχι "Κάτω η Χούντα" έχουν σήμερα αναλάβει εργολαβικά να τιμήσουν τους ήρωες του 1973.
Την ώρα που χάζευα τα στεφάνια του μνημείου , το μικρόφωνο μιλούσε για τα ψεύδη των αντικομμουνιστών για το τείχος του Βερολίνου και την προσπάθεια του ΚΚΕ να καταγράψει τα θετικά του σοσιαλισμού του 20ου αιώνα.
Δίπλα μου , δυο 20χρονες κοπέλες πουλούσαν Ριζοσπάστη και μοίραζαν τον Οδηγητή της ΚΝΕ.
Φέτος , είδα συγκεντρωμένο λιγότερο κόσμο από ποτέ . Οι πολίτες γυρίζουν την πλάτη σιγά-σιγά στις κομματικές φιέστες του Περισσού.
Γυρίζουν δυστυχώς στην πλάτη στον πνεύμονα που μέσα σε τρεις μέρες έδωσε όσο οξυγόνο είχε στερηθεί η Δημοκρατία μας για 7 χρόνια...
Κοινοποιήστε το στο Facebook
