Toυ Τριαντάφυλλου ΚαρατράντουΟ Γιώργος Παπανδρέου, με τα μέτρα που εξήγγειλε για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας της οικονομίας της χώρας και την δημοσιονομική σταθερότητα, παίρνει το μεγαλύτερο πολιτικό του ρίσκο. Επέλεξε αυτός τους όρους που θέλει να δώσει τη μάχη, χωρίς να υποκύψει, τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, στις πιέσεις των διεθνών οργανισμών και των αγορών.
Η επιλογή του; Η ήπια προσαρμογή.
Μία συνταγή που έχει δοκιμαστεί και από προηγούμενες κυβερνήσεις. Μην ξεχνάμε ότι ήταν η σημαία του Κώστα Καραμανλή και του Γιώργου Αλογοσκούφη. Όμως θα πρέπει να αναφερθεί ότι τα περισσότερα από τα μέτρα που εξήγγειλε ο Πρωθυπουργός δεν είχαν καν ανακοινωθεί από την προηγούμενη Κυβέρνηση.
Τα ευχάριστα όμως τελειώνουν εδώ. Ο Γιώργος Παπανδρέου και η Κυβέρνηση θα πρέπει να ξέρουν ότι θα ακροβατούν πάνω σε ένα τεντωμένο σκοινί, το παραμικρό λανθασμένο βήμα θα ρίξει τη στρατηγική της ήπιας προσαρμογής στο κενό.
Η πορεία πάνω στο σκοινί όμως, δεν είναι χωρίς κραδασμούς. Οι διεθνείς οργανισμοί, η Ε.Ε., οι αγορές, οι πολίτες, ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ και τα ΜΜΕ θα...
...τραβούν το σκοινί προς το μέρος τους.
Και τότε; Η ήπια προσαρμογή θα γίνει ελαστική, θα ακυρωθεί η λογική της και η εφαρμογή της, θα μετατραπεί σε διολίσθηση. Και τότε; Ούτε η οικονομία θα σταθεροποιηθεί, ούτε το έλλειμμα θα μειωθεί, ούτε η κοινωνία θα αναπτυχθεί, ούτε και οι πολίτες θα ευημερούν.
Η ήπια προσαρμογή αλλά Ελληνικά, όπως θα έλεγε και ο Μιλτιάδης Πασχαλίδης, είναι το ίδιο φόρεμα που υφαίνεται 20 χρόνια από τις Κυβερνήσεις. Μόνο που ξηλώνεται. Και όταν ξηλωθεί σκέφτεσαι, μήπως ήταν καλύτερα να εφαρμοστεί μία σκληρή προσαρμογή 2-3 ετών; Η απάντηση θα ήταν ναι, αρκεί μετά η χώρα, η οικονομία και η κοινωνία να μπει σε σταθερό ρυθμό ανάπτυξης και ευημερίας.
Μπορεί κανείς να δώσει αυτή τη διαβεβαίωση;
Ας ελπίσουμε ότι ο Παπανδρέου θα φέρει σε πέρας αυτή τη δύσκολη ζαριά που αποφάσισε να ρίξει, γιατί δεν είναι μόνο ατομικό πολιτικό το ρίσκο, είναι και μία από τις τελευταίες προσπάθειες για την ανάκαμψη της χώρας.
Κοινοποιήστε το στο Facebook
.jpg)
