Toυ Τριαντάφυλλου ΚαρατράντουΕπαναστάσεις, εξεγέρσεις, ημέρες που άλλαξαν τον κόσμο, πράξεις που έμειναν στην ιστορία. Εύκολο να το λες, δύσκολο να το αποδείξεις.
Τι μπορεί να είναι ο Δεκέμβρης του 2008; Μία ελευθεριακή ρωγμή ή μία περίοδος που πρέπει να μείνει στην ιστορία;
Σε αυτό το ερώτημα μπορεί να απαντήσει μόνο η διαχρονικότητα. Η κυκλική ανάλυση των επιπτώσεων του Δεκέμβρη, μέσα από το πέρασμα του χρόνου. Ο χρόνος μας δίνει την ευκαιρία των πολλών και διαφορετικών αναλύσεων. Όσο μεγαλύτερο είναι το διάστημα της απόστασης από το γεγονός, τόσο πιο εύκολα μπορεί κάποιος να εξασφαλίσει τις Κ/Σ ώστε να μπορέσει να το αξιολογήσει.
Η προστιθέμενη αξία του θα μπορέσει να μας δώσει την απάντηση στο ερώτημα του Δεκέμβρη.
Μπορεί εύκολα να μιλάμε για την ολοκλήρωση της Μεταπολίτευσης, αλλά ήρθε όντως αυτή; Ήταν ο Δεκέμβρης που την έφερε πιο κοντά ή μήπως η απαξίωση της πολιτικής; Πως μπορεί να έχει κλείσει ο κύκλος της Μεταπολίτευσης, όταν το πολιτικό της σύστημα και το πολιτικό της προσωπικό βρίσκονται εκεί;
Δύσκολες οι απαντήσεις...
Αυτό που θα μείνει, όταν θα έχουμε ξεχάσει όλα τα άλλα είναι λοιπόν ο Δεκέμβρης. Το πρώτο γύρισμα του χρόνου τι μας έχει αφήσει να...
...θυμόμαστε; Μία πόλη που περιμένει σαν έτοιμη από καιρό τη σύγκρουση αστυνομίας- αναρχικών. Τη δολοφονία ενός παιδιού που τείνει να γίνει ένα φετίχ επαναστατικής γυμναστικής.
Όταν ο Υπουργός Προστασίας του Πολίτη, ο Μιχάλης Χρυσοχοίδης, μιλούσε για θεσμική τιμή στην επέτειο της μνήμης του Αλέξανδρου, δεν αναφερόταν στις οδομαχίες. Το γεγονός ήταν η δολοφονία του παιδιού, αυτή ήταν η σπίθα που έφερε το Δεκέμβρη. Δεν είναι καθημερινό φαινόμενο σε μία αστική δημοκρατία να δολοφονείται ένα νεαρό παιδί από έναν αστυνομικό. Αλήθεια στην πρώτη επέτειο του Δεκέμβρη ποιος το θυμήθηκε;
Όλοι, από τους πολιτικούς μέχρι τα ΜΜΕ, από την αστυνομία μέχρι τους αντεξουσιαστές, από τους μαγαζάτορες μέχρι τους φοιτητές έμειναν στα στερεότυπα τους, στην κρατική βία οι μεν, στους μπαχαλάκηδες οι δε. Η σκόνη και ο καπνός από τις Μολότοφ και τα δακρυγόνα τείνει να καλύψει εκείνον τον Δεκέμβρη.
Η φθορά της αντιπαράθεσης απειλεί τον Δεκέμβρη, έχει αρχίσει ήδη να τον μικραίνει. Για μία ακόμη φορά, με τις δικές μα ερμηνείες, με τα δικά μας θέλω, δείχνουμε πως δεν ακούμε αυτή τη γενιά. Δεν την νιώσαμε, δεν την αφουγκραστήκαμε ή μάλλον δεν το θέλαμε. Κάτι μας είπαν εκείνα τα παιδιά, εκείνα που δεν έσπασαν ή δεν έκαψαν, εκείνα ήταν ο Δεκέμβρης, αλλά δεν τα ακούσαμε…
Κοινοποιήστε το στο Facebook
