
Όσοι έχουν ασχοληθεί με την Ιστορία της τρομοκρατίας στην Ευρώπη , δεν μπορούν παρά να βρουν αρκετές ομοιότητες μεταξύ των Πυρήνων της Φωτιάς και της θρυλικής RAF που έδρασε στη Δυτική Γερμανία από το 1970 μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '90.
Το πρόβλημα με την RAF ήταν ότι μετά τη σύλληψη των ιδρυτικών μελών της ( Μπάαντερ , Μάινχοφ , Ενσλιν , Μάλερ ) υπήρξαν κάποιοι που συνέχισαν τις τρομοκρατικές ενέργειες στο όνομα της RAF δημιουργώντας την δεύτερη και...
...την τρίτη γενιά τρομοκρατών της ίδιας οργάνωσης με την πρώτη γενιά να παρακολουθεί τις εξελίξεις από την φυλακή χωρίς να διαδραματίζει κάποιον σοβαρό ρόλο στις ενέργειες της οργάνωσης.
Κάτι παρόμοιο φαίνεται ότι συμβαίνει και με τη Συνωμοσία Πυρήνων της Φωτιάς η οποία μοιάζει να μην έχει ένα σταθερό πυρήνα μελών καθιστώντας πολύ δύσκολη την εξουδετέρωση της από τις αρχές.
Με τη δεξαμενή του αναρχικού χώρου να τροφοδοτεί συνεχώς τις οργανώσεις αυτές με νέα μέλη , εικάζεται ότι στις δράσεις των Πυρήνων της Φωτιάς συμμετέχουν όλο και περισσότερα άτομα τα οποία λαμβάνουν περιστασιακά την ιδιότητα του τρομοκράτη . Έτσι εξηγείται εξάλλου και η δυνατότητα της οργάνωσης να συνεχίζει τις δράσεις της παρά τη σύλληψη κάποιων μελών της τα οποία μάλιστα λειτουργούν και σαν ιδεολογικά "τοτέμ" για τους συνεχιστές του "έργου" τους.
Το παράξενο της υπόθεσης είναι ότι όλα αυτά λαμβάνουν χώρα στην Ελλάδα του 2010 κι όχι στη Δυτική Γερμανία του '70 ή στην Ιταλία των Ερυθρών Ταξιαρχιών...
Συνοψίζοντας , το ανησυχητικό με τις οργανώσεις τύπου RAF είναι ότι είναι πραγματικά δύσκολο να σταματήσει η δράση τους καθώς πάντα θα υπάρχουν επίδοξοι συνεχιστές της "προσφοράς" τους στην κοινωνία...
Μακάρι η Αντιτρομοκρατική να μας διαψεύσει.
Κοινοποιήστε το στο Facebook