Ακούω και διαβάζω πολλά τον τελευταίο καιρό για το περίφημο 1981 και για τον Ανδρέα Παπανδρέου που χρέωσε τη χώρα στους εξωτερικούς δανειστές της με αποτέλεσμα αυτή να μην μπορέσει από τότε κι έπειτα να σηκώσει κεφάλι.Πρώτα από όλα, νομίζω ότι μια τέτοια διαπίστωση υποτιμά τους κατοίκους αυτής της χώρας και τις δυνατότητες. Υπάρχουν χώρες που μέσα σε 30 χρόνια ανέκαμψαν από καταστροφικούς πολέμους Αλίμονο αν η οικονομική πολιτική της Αλλαγής φταίει για όλα τα δεινά που βιώνει σήμερα η χώρα...
Πέρα από όλα αυτά όμως, η αλήθεια είναι ότι η οικονομική πολιτικών των δυο πρώτων κυβερνήσεων του Ανδρέα Παπανδρέου υπήρξε οικονομικά αδιέξοδη και δημιούργησε ένα τεράστιο δημόσιο χρέος, το οποίο όλες οι επόμενες κυβερνήσεις φρόντισαν να θρέψουν.
Από το 1981 λοιπόν και μετά, μάθαμε να ζούμε με δανεικά, μάθαμε να έχουμε πάντα στο νου μας την ανάγκη αποπληρωμής και ικανοποίησης των δανειστών μας.
Το ζήτημα όμως δεν είναι ότι δανείζεσαι. Το ζήτημα είναι το γιατί δανείζεσαι και τι έργο παράγεις. Πριν λοιπόν ρίξουμε την πέτρα του αναθέματος στις κυβερνήσεις του Ανδρέα Παπανδρέου, καλό θα ήταν να αναλογιστούμε λίγο τα δεδομένα εκείνης της εποχής.
Ο Ανδρέας Παπανδρέου παρέλαβε μια χώρα από την οποία απουσίαζε εντελώς η έννοια του κοινωνικού κράτους. Παρέλαβε μια χώρα η οποία δεν είχε ακόμα καταλάβει καλά-καλά τι σημαίνει η ένταξη της στην τότε ΕΟΚ, μια χώρα η οποία δεν είχε καν επουλώσει τα μίση και τον διχασμό του εμφυλίου. Δεν πρέπει εξάλλου να ξεχνάμε ότι το 1981 είναι η πρώτη φορά που τη διακυβέρνηση της Ελλάδας αναλαμβάνουν ουσιαστικά οι χαμένοι του Εμφυλίου μετά από 35 χρόνια αναμονής και μετά από μια Χούντα.
Η κυβέρνηση Παπανδρέου δεν...
...στελεχωνόταν από τεχνοκράτες με τη σημερινή έννοια του όρου αλλά από απλούς ανθρώπους που εκπροσωπούσαν ευρύτατες λαϊκές μάζες. Να σας θυμίσω απλά ότι η μόνη σοβαρή δουλειά στην Οικονομία έγινε όταν ανέλαβε ο Σημίτης ο οποίος όμως αντικαταστάθηκε γρήγορα από τον Τσοβόλα.
Θα αναρωτηθούν κάποιοι αν με όλα αυτά επιχειρώ να αθωώσω το ΠΑΣΟΚ του 1981 από τα εγκλήματα που διέπραξε στην Οικονομία. Σε καμία περίπτωση! Εξάλλου, με σημερινά κριτήρια, οι κυβερνήσεις αυτές ήταν γεμάτες σκάνδαλα,λαϊκισμό και διαφθορά. Προσέξτε όμως την επισήμανση. "Με σημερινά κριτήρια" κι όχι με κριτήρια εκείνης της εποχής. Για παράδειγμα, δεν ήταν τότε μεμπτό ή παράλογο να στελεχωθεί το Δημόσιο από ψηφοφόρους και μέλη του ΠΑΣΟΚ! Έτσι συνηθιζόταν τότε. Όλοι θεωρούσαν δεδομένη κι αυτονόητη την ύπαρξη γαλάζιων και πράσινων παιδιών, χωρίς να κατηγορούν την κυβέρνηση για διαφθορά κτλ.
Συνοψίζοντας, το μόνο που θέλω να σημειώσω είναι ότι κάθε χώρα έχει ανάγκη από τους μύθους της, από τους ήρωες της κι ο Ανδρέας Παπανδρέου είναι ένας από αυτούς. Είτε μας αρέσει είτε όχι, ο Ανδρέας ήταν κάτι περισσότερο από ένας πολιτικός ή ένας πρωθυπουργός. Ήταν ο άνθρωπος εκείνος που έδωσε στους Έλληνες την Ελπίδα και την Αισιοδοξία. Ήταν μια χαρισματική προσωπικότητα που έσβησε μια για πάντα τις πληγές του Έθνους, ένας Έθνος που ένιωθε ένοχο για όλα όσα του είχαν συμβεί.
Πριν λοιπόν γκρεμίσουμε και ισοπεδώσουμε τα πάντα, καλό είναι να θυμόμαστε ότι ο κάθε πολιτικός κρίνεται με τα κριτήρια της εποχής στην οποία έδρασε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου ήταν μια ανάγκη της εποχής του. Σήμερα, θα ήταν ένας γραφικός γέροντας που θα τσακωνόταν με τον Μητσοτάκη στα παράθυρα. Τότε ήταν απλά ο Ανδρέας Παπανδρέου κι αυτό αρκούσε...
Ρωτήστε κάποιον που έζησε την εποχή του. Τι θα σας απαντήσει;
"Φάγαμε ψωμί με τον Ανδρέα κι ας λένε ό,τι θέλουν"
Κι ας μην βγήκαμε ποτέ από την ΕΟΚ και το ΝΑΤΟ...
Κοινοποιήστε το στο Facebook
