Ξεκινώντας από το 2ο σκέλος του συλλογισμού, είναι τελείως υποκειμενικό το τι βαφτίζει ο καθένας ατομική "χρεοκοπία" των πολιτών. Θυμίζω ότι η λέξη "πολίτης" δεν ταυτίζεται με τη λέξη "δημόσιος υπάλληλος".
Το 1ο σκέλος του συλλογισμού είναι προκλητικό και για τη κοινή λογική αλλά και για το ιστορικό χωρών που όντως χρεοκόπησαν, δεν χρεοκόπησαν μόνο στα χείλη λαϊκιστών. Χρεοκοπία σημαίνει...
...στάση πληρωμών, σημαίνει πλαφόν στο όριο των ημερησίων ή και μηνιαίων αναλήψεων, σημαίνει αίμα στους δρόμους.
Ας εύχονται λοιπόν όλοι αυτοί οι "ειδικοί" να μη χρεοκοπήσει ποτέ η χώρα γιατί αυτό που περιγράφουν σήμερα ως "χρεοκοπούν οι πολίτες" θα μοιάζει τότε με τον Παράδεισο. Ευτυχώς που δεκάδες ευρωπαίοι ηγέτες και υπουργοί συζητούν για το μέλλον μας με πολύ μεγαλύτερη ψυχραιμία από εμάς.
Παραθέτω ένα μικρό απόσπασμα από το λήμμα "Πτώχευση κράτους" της Wikipedia:
(γ) Τα αποτελέσματα της χρεοκοπίας ενός κράτους στην Οικονομία του είναι καταστροφικά. Αμέσως μετά ακολουθεί
- μία πολύ μεγάλη τραπεζική κρίση (οι τράπεζες είναι συνήθως αυτές που κατέχουν σημαντικό μέρος των ομολόγων δημοσίου, τα οποία υποχρεούνται να «αποσβέσουν»),
- μία εκτεταμένη οικονομική κρίση (η εσωτερική ζήτηση μειώνεται, οι επενδυτές αποσύρουν μαζικά το σύνολο των χρημάτων τους, η παραγωγή συρρικνώνεται, ο πληθωρισμός «καλπάζει», το χρηματιστήριο καταρρέει, η αγορά των ακινήτων επίσης, λόγω απουσίας αγοραστών κλπ) και
- μία νομισματική κρίση (οι ξένοι επενδυτές «αποφεύγουν» για μεγάλο χρονικό διάστημα τη «χρεοκοπημένη» Οικονομία).
