![](https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiqRsj4WVHueasOYPcteIm1y-O_6GyaDg20Sh40k50fwusgRFC3YEgnGvTH021sU7N1FTfuTUk9TDmlwYKj-qfzsfS3nQzVMWFGOVB7dqxOcmTGh8C8h9p2602e-sYOrAuBkNUROceasCdm/s1600/images.jpg)
Το βιογραφικό του τον καθιστά ελκυστικό για τον μέσο πολίτη, πόσο μάλλον όταν συγκρίνεται με τον ουρανοκατέβατο Φίλιππο Πετσάλνικο. Όμως, αυτή τους η λύσσα με προβληματίζει. Ναι μεν είναι ένας εξαιρετικών περγαμηνών τεχνοκράτης αλλά δεν παύει να...
...είναι τραπεζίτης, σε μια εποχή που ο τραπεζικός χάρτης (άρα και ο μιντίακος) θα αλλάξει δραματικά.
Κανείς δεν θεωρεί παράδοξο ότι παρακαλάμε έναν άνθρωπο που τάχθηκε κατά του κουρέματος να αναλάβει πρωθυπουργός για να εφαρμόσει μια απόφαση την οποία δεν εγκρίνει;
Θα μου πείτε: Προτιμάς Πετσάλνικο; Όχι βέβαια. Αλλά μήπως είναι φοβερά βολικό για ορισμένους να εγκλωβιστούμε σε αυτό το δίλημμα;