Γίνεται ολοφάνερο μέρα με τη μέρα το αδιέξοδο στο οποίο έχουμε
περιέλθει και η ουσιαστική παραίτηση όλων όσοι προσπάθησαν, έστω με μισή
καρδιά, να αλλάξουν κάτι σ' αυτή τη χώρα. Ηταν τόσο αναμενόμενη αυτή η
αποτυχία (βλ. Α. Χατζής, «Γιατί θα αποτύχουν τα μέτρα», «Newstime»,
14/3/2010) που αναρωτιέμαι αν οι εμπνευστές τους και οι εφαρμοστές τους
ήταν υπεραισιόδοξοι ή έπαιξαν απλώς σε μια θεατρική παράσταση που ήξεραν
εκ των προτέρων ότι θα πάει άπατη.
Η αποτυχία τους όμως αυτή δεν είναι δυστυχώς προσωποπαγής αλλά
εξωτερικεύτηκε απαξιώνοντας, για ακόμη μία φορά, όλες σχεδόν τις
μεταρρυθμιστικές δυνάμεις στην Ελλάδα. Οι δυνάμεις αυτές είναι ελάχιστες
και λιποβαρείς. Κινητοποιήθηκαν όλη αυτή την περίοδο, αγωνίστηκαν,
απογοητεύθηκαν, είχαν ελάχιστες μικρές επιτυχίες και πολλές και θλιβερές
αποτυχίες, αποψιλώθηκαν, στοχοποιήθηκαν και σε πολλές περιπτώσεις
αποσύρθηκαν οριστικά.
Για την αποτυχία αυτή υπάρχουν βέβαια ευθύνες: Από την αρχή η
συνταγή ήταν προβληματική. Ο συνδυασμός λιτότητας και μεταρρυθμίσεων θα
οδηγούσε αναπόφευκτα σε ύφεση. Ομως δεν ήταν καταδικασμένη να αποτύχει.
Αν η λιτότητα εφαρμοζόταν με...
...δίκαιο και ταυτόχρονα οικονομικά
αποτελεσματικό τρόπο, θα γινόταν ευκολότερα αποδεκτή. Αν οι
μεταρρυθμίσεις είχαν πραγματοποιηθεί, θα βλέπαμε ήδη τα πρώτα θετικά
αποτελέσματα μιας οικονομίας απελευθερωμένης από τον παρασιτισμό. Ωστόσο
η λιτότητα εφαρμόστηκε με τον πλέον άδικο, ισοπεδωτικό, ανήθικο τρόπο,
οι δε μεταρρυθμίσεις δεν έγιναν ποτέ. Για όποιον δεν γνωρίζει τους
μηχανισμούς αποτελεί παράδοξο γιατί εφαρμόστηκαν με τόσο ιεραποστολική
αποφασιστικότητα τα πιο αντιδημοφιλή εισπρακτικά μέτρα από τους ίδιους
που λιποψύχησαν να μας απελευθερώσουν από τους εγχώριους συντεχνιακούς
στρατούς κατοχής που μας εκβιάζουν κατάμουτρα και αναίσχυντα.
Ένα πραγματικά φοβερό άρθρο του Αριστείδη Χατζή εδώ.
