...φαίνεται η τριτοκοσμική τους επαγγελματική αγωγή. Τον θεωρούν δικό τους, δικαίωμα τους - κι ας δυσκολεύουν τρομερά την κίνηση των υπολοίπων.
Έχοντας αποδεχτεί ή διεκδικήσει, την αλματώδη αύξηση των κομίστρων τους επί Νέας Δημοκρατίας (χωρίς όμως να τεθούν αυστηρά κριτήρια που θα ξεκαθαρίσουν τον κλάδο και θα αφήσουν μόνον τους εκπαιδευμένους επαγγελματίες, όπως σε κάθε άλλη δυτική πρωτεύουσα), οι ταξιτζήδες έπεσαν, όπως και οι περισσότεροι, στην παγίδα της “αμέριμνης χώρας”. Όταν οι μισθοί μειώνονται δραματικά και η διαδρομή από το κέντρο της Αθήνας προς την Αγία Παρασκευή ή τον Πειραιά φτάνει τα 10 ευρώ, είναι φυσικό να μην υπάρχει δουλειά για όλους.
Με το επιχείρημα αυτό, οι ταξιτζήδες και οι "διαπρεπείς" συνδικαλιστές τους πολέμησαν λυσσαλέα την κάθε προσπάθεια για άνοιγμα τους επαγγέλματος - περισσότερο από όλους, όσοι είχαν περισσότερες της μιάς αδειών, χρυσοπληρωμένες κάποτε. Μόνο που το πραγματικό άνοιγμα δεν θα αύξανε τον αριθμό των οχημάτων, σε κάθε περιοχή, ούτε θα μείωνε το συνολικό τζίρο - αυτό το εξασφαλίζει η κρίση.
Και πάλι εύστοχος ο Προκόπης Δούκας εδώ.