Στην ίδια συζήτηση, ο κ. Παππάς δεν αρνήθηκε και μάλιστα...
...αναφέρθηκε κάπως νοσταλγικά σε ένα παλαιότερο κείμενο του στο οποίο τόνιζε:
«Εμείς οι Έλληνες εθνικοσοσιαλιστές θα σταθούμε προσοχή στην επέτειο της αυτοκτονίας του Χίτλερ και της Εύα Μπράουν χαιρετώντας με τον αιώνιο χαιρετισμό και θα κρατήσουμε ενός λεπτού σιγή. Στην καρδιά μας φουντώνει η πίστη με τα λόγια του Φύρερ 'σε μια δυο γενιές θα μου αποδοθεί δικαιοσύνη'. Στις καρδιές μας φουντώνει η πίστη στη νίκη. Η νίκη θα είναι δική μας. Ο αγών συνεχίζεται, το μέλλον μας ανήκει»
Θέλω λοιπόν να θέσω ένα ερώτημα επί της ουσίας. Ο κ. Παππάς, προστατεύοντας την εθνική μνήμη με τον δικό του τρόπο, επιθυμεί να αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της και το πέρασμα των ταγμάτων του Χίτλερ από την Ελλάδα;
Θεωρεί ο κ. Παππάς και οι σύντροφοι του ότι κακώς δεν τιμούν σήμερα οι Έλληνες τον Χίτλερ και την Εύα Μπράουν; Πρόσφεραν κατά τη γνώμη του αυτοί οι άνθρωποι στον ελληνισμό κι αν ναι, τι ακριβώς; Ένας σωστός Έλληνας πατριώτης ή εθνικιστής οφείλει να τιμά τους αγώνες του Γ' Ράιχ ως ευεργετικούς για το Έθνος μας;
