Ακόμη και σήμερα, σε συνθήκες χρεοκοπίας και εξαθλίωσης για ένα μεγάλο κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας, στις πίστες αναστενάζουν...
...συμπολίτες μας που δεν ενοχλούνται για την απόδειξη που δεν θα τους δοθεί, που τους περισσεύουν για να αφιερώσουν στα μουσικά τους ινδάλματα, που θεωρούν επαναστατική πράξη τη μέθη και το ξεσάλωμα, που φτιάχνονται με αντιγερμανικά παραληρήματα και ρατσιστικά σχόλια εναντίον των δανειστών της πιο υπερχρεωμένης χώρας της ευρωζώνης.
Είναι βέβαιο ότι ο Σόιμπλε δεν θα μπορούσε να περπατήσει ούτε βλέποντας το show του Ρέμου. Αλλά είναι εξίσου βέβαιο ότι ούτε η χώρα θα σταθεί στα πόδια της όσο ανοίγουν σαμπάνιες στα πόδια ακριβοπληρωμένων τραγουδιστών και συνεχίζεται το πάρτυ του μαύρου χρήματος.
Υπάρχει και ένα θέμα κοινωνικής συνείδησης. Γιατί ο οποιοσδήποτε Ρέμος χειροκροτείται όταν βρίζει τον υπουργό Οικονομικών της Γερμανίας με μια χυδαία ειρωνεία για την αναπηρία του, γιατί οι λάτρεις του Κιάμου γνώριζαν πολύ καλά το προηγούμενο Σάββατο ότι θα τα σκάσουν για να τον απολαύσουν σε ένα κέντρο που φοροδιαφεύγει ασύστολα και αγνοεί προκλητικά την απόφαση του ΣΔΟΕ. Ολοι αυτοί, νταλκαδιάζοντας μέσα στη νικοτίνη και το αλκοόλ, έχουν άποψη για το πώς θα βγει η χώρα από την κρίση -χωρίς κανόνες, χωρίς αρχές, χωρίς προσπάθεια, μόνο με την ελληνική μαγκιά, όπως εκφράζεται, για δεκαετίες, στην Ελλάδα της πίστας, που ποτέ δεν πεθαίνει.
Ένα εξαιρετικό άρθρο της Αγγελικής Σπανού στην Athens Voice εδώ.