Καλλίτσης: Δεινοπαθεί ο λαός υπέρ της επικράτησης μιας κρατικοδίαιτης διαπλοκής;

Αλλά, γιατί δεινοπαθεί ο ελληνικός λαός τρία χρόνια; Για να φτιάξουμε τα νούμερα ή τη χώρα; Για μια ανταγωνιστικότητα - φούσκα (που θα σπάσει στο πρώτο σκίρτημα της ανάκαμψης ή στο φύσημα της πρώτης διεθνούς αναταραχής...) μέσω διάλυσης της αγοράς εργασίας και ισοπέδωσης των αμοιβών ή για ένα νέο μοντέλο βιώσιμης ανάπτυξης με βιώσιμες θέσεις εργασίας; Για να τακτοποιήσουμε τους ισολογισμούς και να εκλιπαρήσουμε χάρισμα των χρεών μας ή για να γίνουμε ικανοί να παράγουμε και να τα αποπληρώνουμε; Για να συρρικνώσουμε το κράτος σε επίπεδα αφρικανικής χώρας ή για να το μεταρρυθμίσουμε, να γίνει φιλικό στον πολίτη και την ανάπτυξη; Για να μεσουρανεί η κρατικοδίαιτη διαπλοκή ή για να ανοίξουν οι αγορές στην...



...επιχειρηματικότητα του ανταγωνισμού και της καινοτομίας, που σέβεται τη γνώση και την εργασία;

Οι Αγγλοσάξονες λένε ότι αν δεν ξέρεις πού θέλεις να πας, κάθε δρόμος σωστός είναι. Αν το «ελληνοποιήσουμε», θα μπορούσαμε να πούμε ότι, όταν δεν ξέρεις πού θέλεις να πας, όλοι οι δρόμοι σε οδηγούν στο χειρότερο. Γιατί η απουσία σχεδίου κατατείνει σε ένα ευδιάκριτο αποτέλεσμα: Αφού καταστραφούν αξίες και προκληθεί μια τεραστίων διαστάσεων αναδιανομή πλούτου, η κρίση να περάσει χωρίς να αφήσει ως κληρονομιά ριζοσπαστικές αλλαγές, χωρίς να θιγούν κατεστημένα συμφέροντα, χωρίς να σπάσουν οι δομές του παρασιτισμού, χωρίς να πληγούν οι πυλώνες της καθυστέρησης, της διαπλοκής, της διαφθοράς. Και η Ελλάδα να σέρνεται επί πολλά έτη. Με άλλα λόγια, η έλλειψη σχεδίου έχει αποτελέσματα που ισοδυναμούν με τα αποτελέσματα ενός σχεδίου. Καταστροφής.

Ο Κώστας Καλλίτσης υπογράφει ένα από τα πιο σημαντικά άρθρα των τελευταίων μηνών εδώ.