Από την πρώτη στιγμή ήταν ξεκάθαρο για κάθε υποψιασμένο πολίτη πως η «πολιτική» λύση που προπαγάνδιζε το επιτελείο του πρωθυπουργού, ώστε να παρακαμφθούν οι τεχνοκράτες της τρόικας, ήταν εντελώς εξωπραγματική. Αυτή την ψυχρολουσία υπέστη ο Βενιζέλος ως υπουργός Οικονομικών για να επιστρέψει υπό μάλης με το χαράτσι της ΔΕΗ. Την ίδια ψυχρολουσία υπέστη και ο Σαμαράς στη συνάντηση με τη Μέρκελ. Επίσης, οι πρόσθετοι ουτοπικοί παλικαρισμοί περί εξόδου στις αγορές, ώστε να «απαλλαγούμε» από ένα νέο μνημόνιο, θα οδηγούσαν σε δυσθεώρητα ύψη επιτοκίων δανεισμού, που θα έπνιγαν τη χώρα.
Αλλά η προπαγάνδα εν κενώ δεν έχει όρια. Στενός συνεργάτης του πρωθυπουργού θυμήθηκε την καταστροφική φάση της αντιμνημονιακής σταυροφορίας της ΝΔ κατακεραυνώνοντας το μνημόνιο, που η ίδια η κυβέρνηση εφαρμόζει. Απείλησε επίσης την τρόικα με εκλογές, αν αυτή συνεχίσει να πιέζει την κυβέρνηση! Αντιστρόφως, ο αντιπρόεδρος της κυβέρνησης ισχυρίστηκε πως είναι η τρόικα, που στήνει «εκλογικό σκηνικό»! Εν μια νυκτί, και στο γόνατο, παρουσιάστηκε η «προγραμματική σύγκλιση» ΝΔ και ΠΑΣΟΚ, μια κενολόγος έκθεση ιδεών ως ιδεολογικό-πολιτικό ανάχωμα στον «πόλεμο» με την τρόικα, ώστε να αποφευχθούν «νέα μέτρα»! Αυτά βεβαίως, αν έρθουν με ένα νέο μνημόνιο, θα έχουν βαθμό πόνου αντίστοιχο με τη μεταρρυθμιστική αρρυθμία της κυβέρνησης.(...)
Ένα ακόμα εξαιρετικά δίκαιο άρθρο του Γιάννη Λούλη εδώ.