Τρεις «θέσεις» του Ποταμιού και ο Κοέλιο

7.3.14


Μπήκα σήμερα χαρούμενος σήμερα στο site του μονοπρόσωπου κόμματος «Το Ποτάμι» καθώς ένας φίλος με ενημέρωσε ότι πλέον αναρτώνται μικρά κειμενάκια στην κατηγορία «οι απαντήσεις μας». Τι καλύτερο από το να αξιολογεί κανείς ένα κόμμα από τις θέσεις του;

Το πρώτο πράγμα που παρατήρησα στην ιστοσελίδα του κόμματος ήταν ότι πλέον η ταύτιση του με τον δημιουργό και μοναδικό μέλος του κ. Σταύρο Θεοδωράκη είναι απόλυτη, καθώς έχει προστεθεί η φωτογραφία του γνωστού δημοσιογράφου στην κορυφή της ιστοσελίδας η οποία είναι μεγαλύτερη κι από το ίδιο το λογότυπο του κόμματος. Τα έχει αυτά η Τηλεόραση η Πολιτική.

Ας δούμε όμως ενδεικτικά τρεις από τις απαντήσεις/θέσεις:

1. Οι άνθρωποι του Ποταμιού


Σύμφωνα με το Ποτάμι, το πιο ενδιαφέρον στο...Ποτάμι είναι το μείγμα των ανθρώπων του. Υπάρχει βέβαια ένα μικρό πρόβλημα: κανείς δεν μας έχει πει ποιοι είναι οι άνθρωποι του! Δεν ξέρουμε ποια είναι τα στελέχη του, ποιοι θα είναι οι υποψήφιοι του, ποια τα όργανα του.

Επίσης, όταν θες να θέσεις «καινούργιους κανόνες» στην Πολιτική, ανακοινώνεις τους συγκεκριμένους κανόνες που θες να θέσεις, δεν ανακοινώνεις τη σχετική...ανάγκη.

Ο τίτλος «Οι άνθρωποι του Ποταμιού» είναι πάντως καλός για λογοτεχνικό βιβλίο ή ταινία επιστημονικής φαντασίας.

2. H ενότητα του διαφορετικού



Το Ποτάμι υπερασπίζεται την ενότητα του διαφορετικού. Μπράβο στο Ποτάμι, αν και δεν έχω ιδέα για το τι ορίζεται ως «ενότητα του διαφορετικού». Καταλαβαίνω ως αίτημα το σεβασμό του διαφορετικού αλλά την έκκληση περί «ενότητας» δεν την αντιλαμβάνομαι με τρόπο σαφή.

Το Ποτάμι υποστηρίζει πάντως το διαφορετικό και στο ευρωψηφοδέλτιο του. Το ευρωψηφοδέλτιο του όμως είναι προς το παρόν αρκετά πιο «διαφορετικό» από όσο κανείς θα περίμενε: δεν υπάρχει καν.

3.Το μέλλον δεν είναι μονοκομματικό


Το Ποτάμι υποστηρίζει ότι το μέλλον δεν είναι μονοκομματικό. Η αλήθεια είναι ότι και το παρόν δεν είναι μονοκομματικό, ούτε και το πρόσφατο παρελθόν. Από το 2011 και μετά η χώρα κυβερνάται από κυβερνήσεις συνεργασίας και θα συνεχίσει να κυβερνάται, με ή χωρίς Ποτάμι.

Εδώ εντοπίζεται μια τεράστια αντίφαση του Ποταμιού. Όταν αναγνωρίζεις ότι το μέλλον δεν είναι μονοκομματικό, πώς πολιτεύεσαι με σύνθημα «πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν» και κλείνεις το μάτι και στο «πολιτική χωρίς πολιτικούς»;

Θα συνεργαστείς με αυτούς που θεωρείς αποτυχημένους; Θα συνεργαστούν μαζί σου πετυχημένοι πολιτικοί που σήμερα αφορίζονται από σένα με τέτοια ισοπεδωτική ελαφρότητα; Το ίδιο Γιαννίτσης και Παπαθανασίου; Το ίδιο Ραγκούσης και Στυλιανίδης; Το ίδιο Διαμαντοπούλου και Λιάπης;

Συνοψίζοντας, με κάθε σεβασμό στους ανθρώπους που έχουν πιστέψει στο Ποτάμι, εμένα οι θέσεις αυτές δεν μου θυμίζουν μόνο τηλεοπτική εκπομπή αλλά μου θυμίζουν και λίγο Κοέλιο τύπου «όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί για να το πετύχεις».

Καταλαβαίνω λίγο-πολύ αυτούς που το ψηφίσουν αλλά μην μου λέτε κιόλας ότι δεν είναι απολιτίκ και έχει συγκεκριμένες θέσεις που εμείς οι εμπαθείς αδυνατούμε να κατανοήσουμε!

Υ.Γ Κατηγορούσαμε τη Δημοκρατική Αριστερά για ασάφεια και μπροστά στο Ποτάμι, κάθε ασαφής γενικόλογη δήλωση  Κουβέλη μοιάζει με ωδή στο συγκεκριμένο.