Ο Σταύρος Θεοδωράκης, όταν ίδρυσε το προσωπικό κόμμα που σήμερα διατηρεί, επέλεξε απολύτως συνειδητά να μιλήσει για «Πολιτική χωρίς κομματικό παρελθόν», προσπαθώντας να πάρει όσον τον δυνατόν περισσότερες ψήφους εν όψει των Ευρωεκλογών.
Πράγματι, τα κατάφερε. Η φράση αυτή όμως του κόστισε πάρα πολύ σε επίπεδο προσωπικών επαφών και το γνωρίζει πολύ καλά και ο ίδιος. Όταν κάνεις καριέρα για 20-30 χρόνια στο στενό πυρήνα του πολιτικού και μιντιακού συστήματος, δύσκολα θα σου συγχωρήσουν οι διαχρονικοί συνομιλητές σου μια τέτοια μπούρδα, πόσο μάλλον όταν δεν έχεις καν το θάρρος να την υιοθετήσεις μέχρι τέλους, δίνοντας τώρα στέγη σε δεκάδες πρώην κομματικά στελέχη του ΠΑΣΟΚ και της Δημοκρατικής Αριστεράς.
Παρ' όλα αυτά, από καθαρό εγωισμό, ο Σταύρος Θεοδωράκης εξακολουθεί σε ρητορικό επίπεδο να επινοήσει διάφορα επιχειρήματα που να πιστοποιούν την άποψη του ότι (όλα) τα κόμματα κατέστρεψαν την Ελλάδα.
Σήμερα, το πήγε ακόμα πιο μακριά δηλώνοντας σχετικά με την επέτειο του Πολυτεχνείου:
Η εξέγερση των φοιτητών στο Πολυτεχνείο και στη Νομική ήταν μια πολύ ηρωική και θρασύτατη ενέργεια απ’ την πλευρά των νέων εκείνης της εποχής, που πήγε κόντρα ακόμα και στους κομματικούς μηχανισμούς της εποχής που τότε λέγανε “όχι στο Πολυτεχνείο”. Οι οργανωμένοι κομμουνιστές τότε λέγανε “όχι στο Πολυτεχνείο, θα αποπροσανατολίσει την δράση μας”, οι σοσιαλιστές, οι λίγοι εκείνης της εποχής, λέγανε “όχι στο Πολυτεχνείο γιατί είναι ανεξέλεγκτοι οι φοιτητές”. Οι φοιτητές, όμως, τότε, ευτυχώς, δεν είχαν κομματικές οργανώσεις. Αν υπήρχαν κομματικές οργανώσεις το ’73, θα είχαν αποτρέψει το Πολυτεχνείο.
Ελπίζω να μην μας πει και στη 25η Μαρτίου ότι τα κόμματα θα είχαν αποτρέψει την Επανάσταση ή τουλάχιστον ας μας πει μέχρι τότε, ποια είναι η εναλλακτική που προτείνει, σε περίπτωση που καταργήσουμε τα κόμματα, δηλαδή την ίδια την κοινοβουλευτική Δημοκρατία.
