Η εθνική συναίνεση στο λάθος καταστρέφει τη χώρα

Μια από τις προσφιλείς ατάκες του Αντώνη Σαμαρά στα χρόνια που πρωτοστατούσε στη δαιμονοποίηση του Μνημονίου ήταν το περίφημο «συναίνεση στο λάθος δεν δίνω», πίσω από το οποίο κρύφτηκε όταν η χώρα πραγματικά καιγόταν.

Ένα από τα πλέον χιλιοφορεμένα κλισέ των ελληνικών ΜΜΕ και των πολιτικών που στηρίζουν την κυβέρνηση είναι η ανάγκη για «εθνική συναίνεση» η οποία αν επιτευχθεί, με έναν μαγικό τρόπο θα λυτρώσει τη χώρα από κάθε κίνδυνο.

Θα μου επιτρέψετε να ενώσω τις δυο φράσεις για να συνοψίσω τα όσα υποστηρίζω εδώ και πάρα πολύ καιρό: αυτό που καταστρέφει τη χώρα, είναι η απόλυτη εθνική συναίνεση στο λάθος. Σήμερα, στο μόνο που διαφωνεί ο ΣΥΡΙΖΑ με την κυβέρνηση Σαμαρά-Βενιζέλου είναι στο ότι έπρεπε με την Τρόικα να το παίξουμε ακόμα πιο νταήδες. Σε τίποτα άλλο.

Κατά τα λοιπά, συμφωνούν απόλυτα στο ότι το Μνημόνιο έφερε την κρίση κι όχι η κρίση στο Μνημόνιο, στο ότι η αυστηρή επιτήρηση δυσκολεύει τη δημοσιονομική προσαρμογή της χώρας και δεν είναι αυτή που την εγγυάται και στο ότι φυσικά η χώρα μας αποτελεί μια ξεχωριστή περίπτωση στην Ευρωζώνη, τα χούγια της οποίας πρέπει όλοι οι υπόλοιποι Ευρωπαίοι να ανέχονται.

Αυτή είναι η μεγάλη κατάρα της χώρας, γι' αυτό και η αληθινή ανάκαμψη θα έρθει στην Ελλάδα πολύ αργότερα από ότι στην Πορτογαλία και στην Ιρλανδία. Εκεί το πολιτικό σύστημα αποφάσισε να προχωρήσει μπροστά, εδώ συμφωνούν όλοι ότι το παρελθόν αποτελεί τον μοναδικό προορισμό της χώρας.

Εύχομαι πραγματικά η τιμωρία μας είναι η παραμονή στον πάτο των τελευταίων ετών και να μην υπάρξουν και χειρότερα.