Είναι κοινό μυστικό στα πέριξ του κέντρου της Αθήνας ότι πολλές από τις επιλογές της Ζωής Κωνσταντοπούλου μπορούν να ερμηνευθούν υπό το πρίσμα της προσωπικής φιλοδοξίας της να διαδεχθεί μια μέρα τον Αλέξη Τσίπρα στην προεδρία του ΣΥΡΙΖΑ.
Με τα όσα απίθανα κάνει πλέον με την ιδιότητα της προέδρου της Βουλής, αναρωτιέμαι αν τελικά έχουμε μπερδευτεί και θα πρέπει κανονικά να τη λογίζουμε ως υποψήφια διάδοχο του Νίκου Μιχαλολιάκου στην ηγεσία της Χρυσής Αυγής.
Παραθέτω ένα πολύ μικρό απόσπασμα από την Καθημερινή που περιγράφει τα όσα απίστευτα είπε χθες:
Ζήτημα ακυρότητας νομοθετικών ρυθμίσεων που σχετίζονται με τα μνημόνια και ψηφίστηκαν την προηγούμενη περίοδο ήγειρε χθες ανάβοντας φωτιές στο πολιτικό σκηνικό η πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου, επικαλούμενη θέμα ελλιπούς-αντικανονικής σύνθεσης της Ολομέλειας, εξαιτίας της απουσίας των προφυλακισμένων βουλευτών της Χρυσής Αυγής από τις ψηφοφορίες. Χωρίς να παράσχει συγκεκριμένες πληροφορίες ως προς το σε ποιες ρυθμίσεις αναφέρεται, είπε πως το προσεχές διάστημα θα αναλάβει πρωτοβουλίες εξέτασης του εν λόγω σοβαρότατου ζητήματος.
Μου είναι πολύ δύσκολο να περιγράψω το πόσο επικίνδυνη και νομικά γελοία είναι η άποψη της κ. Κωνσταντοπούλου η οποία αναγνωρίζει στον εαυτό της και στη σημερινή Βουλή μια αρμοδιότητα ελέγχου του κύρους των αποφάσεων της προηγούμενης Βουλής η οποία δεν προκύπτει από ΠΟΥΘΕΝΑ. Αν κάτι τέτοιο συμβεί (που δεν πρόκειται), θα μιλάμε για κανονικότατο πραξικόπημα.
Νομίζω ότι είναι δημοκρατικό καθήκον του Αλέξη Τσίπρα και των βουλευτών του ΣΥΡΙΖΑ να αναθεωρήσουν την εμπιστοσύνη προς το πρόσωπο της ενώ το ίδιο θα πρέπει να κάνουν και τα υπόλοιπα κόμματα όπως το ΠΑΣΟΚ και το Ποτάμι που για ανεξήγητους λόγους αποφάσισαν να την ψηφίσουν για Πρόεδρο της Βουλής.
Η Πρόεδρος της Βουλής δεν μπορεί να έχει προσωπική πολιτική ατζέντα. Η συγκεκριμένη κυρία είναι επικίνδυνη.
