Την ώρα που η Ελλάδα σύρεται για τρίτη φορά μέσα σε λίγους μήνες στις κάλπες, το διακύβευμα αυτής της εκλογικής αναμέτρησης παραμένει εν πολλοίς άγνωστο, κάτι που ενδέχεται να αποτυπωθεί στα αποτελέσματα.
Με τη θερινή ραστώνη του Αυγούστου να επιδεινώνει την κατάσταση, εκτιμώ ότι η συντριπτική πλειοψηφία των πολιτών δεν έχουν καταλάβει γιατί πηγαίνουμε σε εκλογές αλλά και τι ακριβώς πρόκειται η ψήφος τους να καθορίσει. Η αδιαφορία αγγίζει τα επίπεδα των Ευρωεκλογών του 2009 ή και τα ξεπερνά.
Όλα δείχνουν ότι οδηγούμαστε σε έναν πολυκερματισμό των πολιτικών δυνάμεων, ανάλογο με εκείνον του 2012, ο οποίος θα ευνοήσει εκείνα τα κόμματα με την πιο συγκροτημένη υστερική ατζέντα όπως η Χρυσή Αυγή, η Λαϊκή Ενότητα και η Ένωση Κεντρώων, τα ποσοστά των οποίων ενδέχεται να εκτιναχθούν.
Η χώρα έχει ανάγκη από σταθερότητα κι όχι από ακόμα μια ανώφελη έκφραση λαϊκής δυσαρέσκειας, οι συνέπειες της οποίας θα φανούν μεσοπρόθεσμα. Χρειαζόμαστε μια όσο το δυνατόν πιο σοβαρή Βουλή, ας μην μαζευτούν ξανά εκεί όλοι οι λαϊκιστές αυτού του τόπου.
Όλα δείχνουν ότι οδηγούμαστε σε έναν πολυκερματισμό των πολιτικών δυνάμεων, ανάλογο με εκείνον του 2012, ο οποίος θα ευνοήσει εκείνα τα κόμματα με την πιο συγκροτημένη υστερική ατζέντα όπως η Χρυσή Αυγή, η Λαϊκή Ενότητα και η Ένωση Κεντρώων, τα ποσοστά των οποίων ενδέχεται να εκτιναχθούν.
Η χώρα έχει ανάγκη από σταθερότητα κι όχι από ακόμα μια ανώφελη έκφραση λαϊκής δυσαρέσκειας, οι συνέπειες της οποίας θα φανούν μεσοπρόθεσμα. Χρειαζόμαστε μια όσο το δυνατόν πιο σοβαρή Βουλή, ας μην μαζευτούν ξανά εκεί όλοι οι λαϊκιστές αυτού του τόπου.
