Από πότε μια κυβέρνηση συνομιλεί κατά μόνας με συγκεκριμένους φυλακισμένους;

10.11.15


Οι δικαιολογίες των κυβερνητικών στελεχών για τις σοβαρές καταγγελίες του Γιάννη Πανούση είναι προς το παρόν αναμενόμενα γελοίες. Δεν είναι εξάλλου η πρώτη φορά που η υπερασπιστική τους γραμμή μπορεί να συνοψιστεί ως «αγάπη μου, δεν είναι αυτό που νομίζεις».

Διαβάζω ότι μια κυβέρνηση οφείλει να επικοινωνεί με τους τροφίμους των σωφρωνιστικών ιδρυμάτων κι ότι τα δικαιώματα τους πρέπει να γίνονται σεβαστά. Δεν διαφωνώ καθόλου, ήδη πριν από την κρίση η Παραπολιτική τόνιζε ότι η Ελλάδα πρέπει να ντρέπεται για την κατάτασταση των φυλακών της.

Σημαίνει αυτό ότι ο σύμβουλος του υπουργού Δικαιοσύνης μπορεί να μιλάει απευθείας με συγκεκριμένο κρατούμενο; Πώς κατάφερε να αναδειχθεί σε συνομιλητής της κυβέρνησης ο συγκεκριμένος κρατούμενος; Εκπροσωπεί κάποιο συλλογικό όργανο έκφρασης των φυλακισμένων; Επιδιώκει μια συνολική αναβάθμιση του σωφρονιστικού συστήματος ή συνομιλεί αυστηρά και μόνο για τη δική του υπόθεση;

Μια κατά φαντασίαν αριστερή και προοδευτική κυβέρνηση αναγνωρίζει VIP κρατουμένους και τους καθιστά συνομιλητές της; Υπάρχει άνθρωπος που πράγματι γνωρίζει την κατάσταση του ελληνικού σωφρονιστικού συστήματος και θεωρεί ότι οι αλλαγές πρέπει να ξεκινήσουν από τις συνθήκες κράτησης των τρομοκρατών;

Να έχει άραγε καταλάβει το Μέγαρο Μαξίμου πόσο αφελώς επιβεβαιώνει την περιβόητη θεωρία των δυο άκρων στα αυτιά διαφόρων ακραίων κύκλων;