Μεγάλη Παρασκευή σήμερα, μέρα πένθους και περισυλλογής για την Ορθοδοξία αλλά και προετοιμασίας των νοικοκυριών για τον εορτασμό της Κυριακής του Πάσχα. Μιας και με τη μετακίνηση της Πρωτομαγιάς, μαζεύονται πολλές αργίες μαζί, δημιουργείται μια ωραία συγκυρία για την ανάγνωση βιβλίων.
Για φέτος, η Παραπολιτική προτείνει τρία βιβλία που διάβασε πρόσφατα και την ενθουσίασαν.
1. Δημοκρατία, Αλέκος Παπαδάτος, Αβραάμ Κάουα, Annie Di Donna, εκδόσεις Ίκαρος
Η ομάδα που μαζί με τον Απόστολο Δοξιάδη μας χάρισε το αριστουργηματικό Logicomix ξαναχτυπά με ένα graphic novel για ενήλικες. Μια μυθιστηρηματική αλλά ιστορικά βάσιμη αφήγηση της αρχαίας Δημοκρατίας που θα σας συναρπάσει και θα σας προβληματίσει. Διαβάζεται πολύ γρήγορα μεν, θα σας πρότεινα όμως να το διαβάσετε δυο φορές (όπως ακριβώς και το Logicomix).
2. 1915- ο Εθνικός Διχασμός, Γιώργος Μαυρογορδάτος, εκδόσεις Πατάκη
Ένα βιβλίο κόσμημα για τον χώρο των ελληνικών πολιτικών επιστημών. Μια αποστροφή του συγγραφέα τα λέει όλα για το περιεχόμενο του «αν δημιουργηθεί στον αναγνώστη η εντύπωση ότι το βιβλίο μεροληπτεί υπέρ του Ελευθερίου Βενιζέλου, αυτό προκύπτει από τα ίδια τα πράγματα, όχι από πρόθεση». Στο τέλος της ανάγνωσης αυτό που θα σας τρομάξει είναι το πόσο μοιάζει εκείνη η εποχή με την Ελλάδα της κρίσης του 2009.
3. Πραγματιστές, Δημαγωγοί και Ονειροπόλοι, Νίκος Αλιβιζάτος, εκδόσεις Πόλις
Σε ένα βιβλίο 578 σελίδων και 44 κεφαλαίων, ο συγγραφέας συνδυάζει τις ιδιότητες που κατά καιρούς είχε (δικηγόρος, ακαδημαϊκός, αρθρογράφος) και δωρίζει στις επόμενες γενιές τα πορτρέτα μερικών από των πιο σημαντικών προσωπικοτήτων της νεότερης Ελλάδας. Σαν ένα μεγάλο ημερολόγιο της εξέλιξης του νεοελληνικού κράτους.
+1. Το Χιόνι, Ορχάν Παμούκ, εκδόσεις Ωκεανίδα
Ένα δύσκολο και σχετικά φλύαρο βιβλίο του 2002 το οποίο όμως αποδεικνύεται προφητικό τόσο για την εξέλιξη της σύγχρονης Τουρκίας όσο και συνολικότερα του μουσουλμανικού κόσμου. Ο Παμούκ τολμά και καταγράφει με ακρίβεια το αληθινό πρόσωπο τόσο του αυταρχικού κοσμικού κράτους όσο και του υπερσυντηρητικού Ισλάμ βάζοντας στο επίκεντρο της σύγκρουσης του τον μέσο άνθρωπο. Μέχρι ένα σημείο, η περιγραφόμενη σύγκρουση Δύσης και Ανατολής στον ψυχισμό της τουρκικής κοινωνίας κάτι θα σας θυμίσει...
