Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο της ΕΣΗΕΑ επέβαλε ποινές διαγραφής σε δημοσιογράφους που στήριξαν το «ΝΑΙ» στο δημοψήφισμα του περασμένου καλοκαιριού, επιβεβαιώνοντας για ακόμα μια φορά την εντυπωσιακά μεγάλη παρακμή των συνδικαλιστικών οργανώσεων της χώρας.
Γράφτηκαν πολλά και διάφορα για το συγκεκριμένο θέμα κι ως συνήθως δεν έλειψαν οι ακρότητες και οι υπερβολές. Από όλο τον σχετικό χαμό, ξεχωρίζω τα τρία παρακάτω σχόλια
Ο καθηγητής Δημήτρης Χριστόπουλος σχολίασε στο Facebook:
Ο σεβασμός στην ελευθερία της έκφραση δοκιμάζεται αν διαφωνούμε με το περιεχόμενο της έκφρασης αυτής. Όταν συμφωνούμε, η προσήλωση στην ελευθερία της έκφρασης είναι μια εύκολη υπόθεση και πιθανώς προσχηματική καθώς δεν επιδοκιμάζουμε το δικαίωμα κάποιου να λέει κάτι, αλλά αυτό που λέει.
Το δύσκολο είναι να ανεχθούμε αυτόν που μιλάει και μας ενοχλεί, μας αγανακτεί, ως και μας προσβάλλει. Προσωπικά προβλήθηκα από τον τρόπο που οι εν λόγω δημοσιογράφοι τοποθετήθηκαν τις δύσκολες μέρες του δημοψηφίσματος υπέρ του 'ναι'. Με τον τρόπο αυτό, παρεπιπτόντως, έκαναν ευκολότερη και μεγαλύτερη την επικράτηση του 'όχι', αλλά αυτό δεν είναι το επίδικο. Καλά να πάθουν πάντως και αυτοί και τα αφεντικά τους.
Αν τώρα όμως αίφνης, το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ απέκτησε υπερευαισθησίες δημοσιογραφικής δεοντολογίας, είμαι σίγουρος ότι άργησε πολύ και ότι δεν μπορεί να πείσει κανέναν για τη αμεροληψία του. Πάει καιρός που οι δημοσιογράφοι δεν είναι πλέον μοναχικοί και ανεξάρτητοι εργάτες της ελεύθερης έρευνας. Αυτό αφορά και τους ίδιους τους θεματοφύλακες της δημοσιογραφικής δεοντολογίας.
Η δημοσιογράφος Ξένια Κουναλάκη έγραψε στο site του Amagi:
Ποτέ δεν κατάλαβα τι ακριβώς είναι η ΕΣΗΕΑ. Members-only κλαμπ, στο οποίο τρως πόρτα αν δουλεύεις, π.χ., σε ηλεκτρονικό μέσο; Συνδικαλιστικό όργανο που ποινικοποιεί το δικαίωμα στην εργασία κι αν τύχει και σπάσεις απεργία σε διαγράφει; Μηχανισμός λογοκρισίας, που αν το όνομά σου τελειώνει σε -σάλτε, δουλεύεις στον νεοφιλελέ ΣΚΑΪ και ήσουν υπέρ του ΝΑΙ στο δημοψήφισμα δεν έχεις θέση στις τάξεις του, αλλά αν πάλι είχες θητεία στην ΕΡΤ-open και είσαι υπέρ του ΟΧΙ, γίνεσαι επίτιμο στέλεχος και μπορεί να γίνεις μέχρι και ευρωβουλευτής; Όλα αυτά τα δεκαπέντε χρόνια που είμαι μέλος της, νιώθω πιο ξένη και απορημένη για το περιεχόμενο και την αποστολή της. Ευτυχώς σήμερα βρεθήκαμε όμως και πάλι κάτω από τη σκεπή της. Απεργούμε υποχρεωτικά, καταφέροντας αποφασιστικό πλήγμα στα αφεντικά μας που μας πίνουν το αίμα: περικόπτοντας εθελοντικά το μισθό μας και στερώντας από το κοινό τους υπέροχους εαυτούς μας.
Ο πρώην δημοσιογράφος και νυν πολιτικός αρχηγός Σταύρος Θεοδωράκης σχολίασε στο Facebook:
Ήταν περίπου πριν 10 χρόνια όταν κλήθηκα από το πειθαρχικό της ΕΣΗΕΑ να δώσω εξηγήσεις για το Αλάτσι. «Αν αύριο συγκρουσθεί η Ελλάδα με την Αμερική εσύ τι θέση θα πάρεις;» - Και αυτό τι σχέση έχει με το Αλάτσι; «Έχει. Πουλάς Coca Cola. Δεν πουλάς; Ποιου τα συμφέροντα θα υποστηρίξεις λοιπόν;»
Ευτυχώς για τη δημοσιογραφική μου καριέρα το Αλάτσι δεν πουλούσε Coca Cola παρά μόνο Μπυράλ και έτσι γλίτωσα την οριστική διαγραφή. Τιμωρήθηκα, αν θυμάμαι καλά, μόνο με επίπληξη.
Η διαγραφή των δημοσιογράφων που υποστήριξαν το «Ναι» είναι γελοία όπως πολλές άλλες αποφάσεις του πειθαρχικού της ΕΣΗΕΑ. Υπάρχουν κάποιοι δημοσιογράφοι -συνταξιούχοι κυρίως- που θεωρούν τους εαυτούς τους ιεροεξεταστές και κυνηγούν όσους δεν στρατεύονται μαζί τους ή όσους «παρεκκλίνουν». Το πρόβλημα όμως δεν είναι αυτοί. Το πρόβλημα είναι όλοι οι άλλοι που ανέχονται στη δημοσιογραφία συμπεριφορές τύπου Κιμ Γιονγκ Ουν.
