Χθες το απόγευμα, όταν ένας φίλος μου είπε ότι «αύριο το ΒΗΜΑ προτείνει λύση Σημίτη», χαμογέλασα, θεώρησα ότι θα πρόκειται για κάποιο εξυπνακίστικο σχόλιο του ΒΗΜΑτοδότη και σχολίασα ότι «οι άνθρωποι δεν έχουν καταλάβει τίποτα».
Σήμερα διαπιστώνω ότι δεν πρόκειται για περιθωριακό σχόλιο κάποιου συντάκτη της εφημερίδας αλλά για το πρωτοσέλιδο της ιστορικής εφημερίδας, η οποία φαίνεται ότι δεν αντλεί κανένα απολύτως μάθημα από την κατάντια της τα τελευταία χρόνια.
Ο Κώστας Σημίτης υπήρξε ο πρωθυπουργός της πιο ισχυρής Ελλάδας του καιρού μας κι αν δεν ήταν τόσα πολλά τα σκάνδαλα του υπουργικού συμβουλίου του, είμαι σχεδόν βέβαιος ότι σήμερα θα αναγνωριζόταν ευρέως ως ο πιο αποτελεσματικός ηγέτης της χώρας κατά τη Μεταπολίτευση. Ίσως ήταν ο μόνος πρωθυπουργός που ήταν καλύτερος στο να κυβερνά παρά στο να ελέγχει και να καθοδηγεί το κόμμα του.
Σήμερα όμως, ο 80χρονος Κώστας Σημίτης είναι ένα ιστορικό πρόσωπο με περιορισμένη κοινωνική απήχηση ενώ παράλληλα συμμετείχε για τελευταία φορά σε εκλογές το 2007, δηλαδή πριν από 9 χρόνια. Είναι μάλλον αστείο το να συζητάμε στα σοβαρά ότι μπορεί να αποτελέσει λύση για την Κεντροαριστερά, πόσο μάλλον ότι το «ζητούν» τόσοι πολλοί άνθρωποι, ώστε η είδηση φτάνει στο πρωτοσέλιδο του ΒΗΜΑτος.
Ο ΔΟΛ έχει μια μακρά ιστορία νοσηρών παρεμβάσεων στον προοδευτικό χώρο και είναι δεδομένο ότι η σημερινή κίνηση εξυπηρετεί αυστηρά και μόνο τους όποιους σκοπούς και στόχους της ιδιοκτησίας της εφημερίδας. Πρόκειται εξάλλου για την ίδια εφημερίδα που τα προηγούμενα χρόνια είχε αγκαλιάσει τον Αλέξη Τσίπρα, κλείνοντας το μάτι στη δραχμή, κι ως εκ τούτου η αξιοπιστία της είναι κάτι παραπάνω από περιορισμένη.
Ελπίζω οι ΔΟΛιες μηχανορραφίες να μην οδηγήσουν στην περαιτέρω υπονόμευση των όποιων διεργασιών υπέρ της ενότητας στο χώρο της Κεντροαριστεράς και εύχομαι πραγματικά κάποιοι άνθρωποι επιτέλους να καταφέρουν να σπάσουν τα δεσμά που τους κρατούν κλεισμένους στο Κολωνάκι και να επανασυνδεθούν με την κοινωνία.
