Η ατέλειωτη συζήτηση περί των διαδικαστικών στην Κεντροαριστερά είχε ως αποτέλεσμα να χαθεί ο όποιος ενθουσιασμός των πολιτών για τις διεργασίες στον προοδευτικό χώρο.
Φυσικά, ουδέποτε η Κεντροαριστερά έγινε το πρώτο θέμα συζήτησης στις ελληνικές οικογένειες αλλά τόσο η απόφαση του Γιώργου Καμίνη να είναι υποψήφιος όσο και η απόφαση του Σταύρου Θεοδωράκη να «θυσιάσει» το Ποτάμι δημιούργησαν μια κάποια ελπίδα στους πολίτες περί του ότι κάτι καλό πάει να γίνει.
Μπορεί ο αριθμός των υποψηφίων να είναι απαγορευτικός για τη διεξαγωγή ενός σοβαρού τηλεοπτικού debate, όμως είναι αληθινά αναγκαία να υπάρξουν τέτοιες συζητήσεις, μιας και η τηλεόραση εξακολουθεί να παραμένει το πιο μαζικό μέσο επικοινωνίας στη χώρα. Οι πολίτες θα πρέπει να έχουν τη δυνατότητα να αξιολογήσουν πρόσωπα και πράγματα, σκέψεις και προτάσεις.
Θέλω να πιστεύω ότι δεν θα ενεργοποιηθούν ξανά οι ίδιες δυνάμεις της μιζέριας που εμπόδισαν την ηλεκτρονική ψηφοφορία ώστε να μην γίνουν τα debate. Δεν νοείται ανοιχτή διαδικασία χωρίς ανοιχτές πόρτες και ανοιχτά παράθυρα για την ενημέρωση της κοινωνίας.
