Ο ξυλοδαρμός του Κωνσταντινέα και η αποκρουστική ελπίδα της Νέας Δημοκρατίας για τη ρεβάνς

24.9.18



Επίθεση από ομάδα ακροδεξιών στοιχείων δέχθηκε χθες στην Καλαμάτα ο βουλευτής Μεσσηνίας του ΣΥΡΙΖΑ Πέτρος Κωνσταντινέας, προσθέτοντας το όνομα του σε μια αρκετά μακρά λίστα με πολιτικούς που δέχθηκαν επιθέσεις τα τελευταία χρόνια.

Σύμφωνα με τα όσα είπε ο ίδιος ο βουλευτής, ήταν σαφές από τα λόγια και τα συνθήματα των δραστών ότι τον χτύπησαν εξαιτίας της θέσης που ο ίδιος και συνολικά το κόμμα του έχουν λάβει στο Μακεδονικό.

Ας είμαστε ειλικρινείς μεταξύ μας: ποιος δεν το περίμενε ότι θα φτάναμε μέχρι εδώ; Από τη στιγμή που επέστρεψαν στα τηλεπαράθυρα οι κραυγές περί «προδοτών» και «ξεπουλήματος», ήταν θέμα χρόνου να επιστρέψει και η βία στους δρόμους. Το ζήσαμε και την περίοδο των Αγανακτισμένων, το ζούμε ξανά και τώρα με διαφορετικούς πρωταγωνιστές.

Προσωπικά, βρίσκω σοκαριστικό ότι αυτοί που σωστά για χρόνια κατηγορούσαν τον ΣΥΡΙΖΑ για την ανοχή του στη βία, σήμερα δεν βρίσκουν να πουν μια κουβέντα για τη Νέα Δημοκρατία, η οποία συνέβαλε καθοριστικά στην αφύπνιση του τέρατος του εθνολαϊκισμού. Εδώ και μήνες, δίπλα σε ακροδεξιούς απόστρατους, γραφικούς ιερωμένους και υστερικούς δημοσιογράφους, η Νέα Δημοκρατία τα δίνει όλα για να πάρει τη ρεβάνς.

Με αποκλειστικό στόχο το να πέσει η κυβέρνηση με κάθε τρόπο, η Νέα Δημοκρατία, το κόμμα που δημιούργησε από το πουθενά το Μακεδονικό, έχει εδώ και καιρό ενσωματώσει στο λεξιλόγιο της λέξεις και φράσεις όπως «ξεπούλημα», «εθνομηδενιστές», «ανθρωπάκια», με τον αντιπρόεδρο της να φτάνει στο υπέρτατο σημείο γελοιότητας να ισχυρίζεται ότι η συμφωνία των Πρεσπών είναι η μεγαλύτερη εθνική ήττα μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή. Από κοντά φυσικά και ο τηλεοπτικός σταθμός ΣΚΑΙ, του οποίου τα πάνελ έχουν θυμίζουν reunion απόστρατων αξιωματικών.

Το παράδοξο είναι ότι όλοι ξέρουμε τι ακολουθεί. Αυτοί που σήμερα κρυφά χαίρονται ή τουλάχιστον πιστεύουν ότι συνολικά ο ΣΥΡΙΖΑ «πήγαινε γυρεύοντας», θα είναι πιθανότατα τα μελλοντικά θύματα της βίας. Γιατί το τέρας δεν πιάνεται φίλος, γιατί το τέρας πάντα αυτονομείται.