ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΚΟΡΟΒΕΣΗΣ: Κύριε Πρόεδρε, κυρίες και κύριοι συνάδελφοι, κύριε Υπουργέ, καταρχήν σας ευχαριστώ για την ευγένειά σας. Βρίσκομαι στη δύσκολη θέση να μην ξέρω αν είμαι αντιπολίτευση ή συμπολίτευση από την άποψη ότι εγώ είμαι ένας πεζός και κάθε φορά που περπατάω, κινδυνεύει η ζωή μου.
Δηλαδή, είμαι μια κατώτερη φυλή που κάθε οδηγός μπορεί να με μουντζώσει, να με βρίσει.
Θα φέρω ένα παράδειγμα. Μια φορά με κτυπάει κάποιος με τον καθρέφτη και του λέω: «Δεν προσέχεις;» Μου λέει: «Εσύ να προσέξεις, γιατί εγώ έχω αυτοκίνητο». Αυτό βέβαια μοιάζει λαϊκισμός αλλά είναι ένα βιωμένο γεγονός.
Τι κάνουμε; Εγώ που μένω στη Κυψέλη για να πάω στο γραφείο μου που είναι εκεί κοντά πρέπει να περάσω πάνω από στρώματα, καρέκλες, καναπέδες. Δεν υπάρχει πεζοδρόμιο. Κατεβαίνω στο δρόμο και με βρίζουν.
Εμείς οι πεζοί είμαστε ένα απειλούμενο είδος. Κάποιος πρέπει να μας προστατεύσει. Υπάρχουν μέτρα τα οποία δεν τηρούνται. Και δεν είναι θέμα συμπολίτευσης ή αντιπολίτευσης. Είναι τι κάνουμε για ζωή των ανθρώπων που περπατάνε.
Νομίζω ότι το στοιχείο που θα σας πω είναι σωστό. Ο άνθρωπος είναι προγραμματισμένος να περπατάει δέκα χιλιόμετρα την μέρα όπως τα σκυλιά. Και βλέπουμε τώρα με την εμπειρία που έχω από τη Σουηδία ότι βγαίνουν άνθρωποι που περπατάνε δύο ώρες την ημέρα. Τι θα κάνουμε; Είναι και ένα πρόβλημα δημόσιας υγείας.
Επομένως, νομίζω ότι όλοι μαζί –και στο σημείο που με θέλετε βοηθό έρχομαι- να πάρουμε μέτρα εδώ και τώρα, να εφαρμοστεί ο νόμος. Προβλέπει ο νόμος αλλά κάτι πρέπει να γίνει ειδικά στην Αθήνα αλλά -από ό,τι γνωρίζω- και στην επαρχία, καθώς το μοντέλο της Αθήνας το έχουμε μεταφέρει παντού.
Σχόλιο Παραπολιτικής : Από τις λίγες φορές που στην Ελληνική Βουλή ακούστηκαν αλήθειες...
