Τα Κέντρα Διάγνωσης, Αξιολόγησης και Υποστήριξης (Κ.Δ.Α.Υ.) είναι αποκεντρωμένες υπηρεσίες του ΥΠΕΠΘ και λειτουργούν στις έδρες των νομών. Ιδρύθηκαν με το νόμο 2817/2000 που αφορούσε στην ειδική αγωγή. Σκοπός των Κ.Δ.Α.Υ. είναι η προσφορά υπηρεσιών διάγνωσης, αξιολόγησης και υποστήριξης των μαθητών και κυρίως εκείνων που έχουν ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες, καθώς και υποστήριξης, πληροφόρησης και ευαισθητοποίησης των εκπαιδευτικών, των γονέων και της κοινωνίας. Σήμερα λειτουργούν 58 Κ.Δ.Α.Υ. σε όλη τη χώρα και στελεχώνονται από εκπαιδευτικούς ειδικής αγωγής, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς και ορισμένα από αυτά από λογοθεραπευτές και φυσικοθεραπευτές.
Η νοοτροπία του ελληνικού κράτους για τη δημιουργία σύγχρονων υπηρεσιών απαραίτητων στον πολίτη, τις οποίες αναγγέλλει και θεσμοθετεί εν χορδαίς και οργάνοις, ενώ αμέσως μετά τις εγκαταλείπει στη μοίρα τους, οδήγησαν σε μια σειρά προβλημάτων, που έχουν σαν συνέπεια τη χρεοκοπία του θεσμού 8 μόλις χρόνια από την ίδρυσή του και την καθιέρωσή του στη συνείδηση των πολιτών σαν άλλο ένα γραφειοκρατικό «μαγαζί» που τους δυσκολεύει τη ζωή παρά την διευκολύνει.
Η τραγική ολιγωρία στη στελέχωση των Κ.Δ.Α.Υ. οδήγησε στη δημιουργία τεράστιων λιστών αναμονής για εκπαιδευτική αξιολόγηση μαθητών. Για παράδειγμα, αν είστε κάτοικος Αθηνών, έχετε παιδί που φοιτά στο δημοτικό σχολείο και υποπτεύεστε ότι πάσχει από δυσλεξία, να είστε βέβαιοι ότι θα το διαπιστώσετε πριν πάει φαντάρος, μια που θα φτάσει η σειρά του για αξιολόγηση μετά από 3000 άλλα παιδιά.
Η έλλειψη προτυποποίησης των διαδικασιών και ενδοϋπηρεσιακής επιμόρφωσης οδήγησε σε έναν τραγέλαφο με αποτέλεσμα κάθε Κ.Δ.Α.Υ. να δουλεύει «με το δικό του Θεό», παρά το ότι υποτίθεται ότι πρόκειται για ταυτόσημες υπηρεσίες.
Τα Κ.Δ.Α.Υ. στεγάζονται κυριολεκτικά όπου βρουν, παρά τις σαφείς οδηγίες του νόμου, καθώς η ευθύνη για τη στέγαση αφορά τις Νομαρχίες οι οποίες τα θεωρούν συνήθως «κακό νέο τσιμπούρι» για το οποίο είναι απρόθυμες να βάλουν το χέρι στην τσέπη.
Αυτά είναι μερικά μόνο από τα βασικά προβλήματα, τα οποία οδήγησαν πολλούς επαγγελματίες με πολύχρονη πείρα να απομακρυνθούν ήδη από αυτές τις υπηρεσίες που καταρρακώνουν το επιστημονικό τους κύρος. Η χαριστική βολή όμως έρχεται τώρα, με μια ενέργεια παγκόσμιας πρωτοτυπίας, η οποία αποδεικνύει περίτρανα ότι στο ελληνικό κράτος δεν γνωρίζει η δεξιά του τι ποιεί η αριστερά του (με όλες τις σημασίες της φράσης).
Σύμφωνα με τον ιδρυτικό νόμο 2817/2000 το εκπαιδευτικό, ειδικό εκπαιδευτικό και βοηθητικό προσωπικό των Κ.Δ.Α.Υ. δικαιούται επίδομα ειδικών συνθηκών, το οποίο τους καταβλήθηκε κανονικά. Το 2003 ο Ν.3205/23-12-2003 (Μισθολογικές ρυθμίσεις λειτουργών και υπαλλήλων του Δημοσίου) μετονομάζει το Επίδομα Δυσμενών Συνθηκών σε Επίδομα Ειδικής Αγωγής και ορίζει ποιοι το δικαιούνται μη λαμβάνοντας υπόψη τον 2817. Είναι ολοφάνερο και αδιαμφισβήτητο γεγονός ότι πρόκειται για μια παράβλεψη εκ παραδρομής. Αντί όμως, το Γενικό Λογιστήριο του Κράτους να προχωρήσει σε διόρθωση του λάθους όπως θα όφειλε, εντοπίζει την ασυμφωνία το 2008 και όχι μόνο κόβει το επίδομα αλλά το ζητάει και πίσω αναδρομικά από 1/1/2004! Η επιστροφή αυτή γίνεται αυτόματα, με παρακράτηση από το μισθό.
Οι εργαζόμενοι στα Κ.Δ.Α.Υ. νιώθουν πλέον ότι είναι αντικείμενο εμπαιγμού από το ΥΠΕΠΘ το οποίο αρκείται σε ένα «συγνώμη, λάθος» και ως τώρα δεν έχει κάνει καμιά ουσιαστική ενέργεια για να το διορθώσει. Σε μια χώρα που ο πληθωρισμός τραβάει την ανηφόρα, εμείς είμαστε οι «προνομιούχοι» δημόσιοι υπάλληλοι που ως τώρα λάμβαναν τον παχυλό μισθό των 1000-1400 ευρώ το μήνα και τώρα απ’ αυτόν όχι μόνο περικόπτονται τα 195 μηνιαίως, αλλά χρωστάμε στο κράτος από 5000 ως 11000 ο καθένας. Χαλάλι οι βενζίνες και τα εισιτήρια που βγαίνουν τόσα χρόνια από την τσέπη μας προκειμένου να επισκεπτόμαστε τα σχολεία, καθώς σύμφωνα με το καθηκοντολόγιό μας (και το φιλότιμό μας) οφείλουμε να το κάνουμε και αφού δεν υπάρχει καμιά μέριμνα για έξοδα μετακίνησης, παρά μόνο αόριστα τάματα. Μετά από χρόνια σπουδών και εργασίας σε ευαίσθητους τομείς, πρέπει επιτέλους να μάθουμε ότι η «γενιά των 700 ευρώ» είναι το απόλυτο πολιτικό όραμα του σύγχρονου ελληνικού κράτους.
Εύγε. Έτσι μας βοηθάτε να λύσουμε τα προβλήματα του πολίτη. Έτσι μας εμψυχώνετε. Έτσι στηρίζετε τους θεσμούς που εσείς φτιάξατε. Εύγε.
Ελένη Κονιδάρη, Ψυχολόγος,
Αναπληρώτρια προϊσταμένη του ΚΔΑΥ Κεφαλληνίας
