Του Μπάμπη Κούτρα
ΤΟ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ ΤΟΥ 2003 ο Κώστας Σημίτης βλέποντας την καταστροφή να έρχεται έπαιξε το τελευταίο του χαρτί. Με μια τολμηρή κίνηση πέταξε κακήν κακώς έξω και χωρίς καμία αιτία τον Κώστα Λαλιώτη. Ο Σημίτης δεν είχε κανέναν «πρώην» για να συγκρουστεί και επέλεξε το πιο ισχυρό, πολιτικά και συμβολικά, στέλεχος του Kινήματος. Δεν ήθελε να μειώσει τον Λαλιώτη, ήθελε να ταρακουνήσει το πολιτικό σύστημα και να στείλει στην κοινωνία ένα μήνυμα αλλαγής πορείας. Και θα το επιτύγχανε αν στη συνέχεια δεν δίσταζε να προχωρήσει σε έναν σαρωτικό ανασχηματισμό.Συνεπώς ο Γιώργος Παπανδρέου είχε δικαίωμα να προχωρήσει στη διαγραφή Σημίτη. Πρώτον,
γιατί ο πρώην πρωθυπουργός τον προκάλεσε, δεύτερον, γιατί πρέπει να παίξει όλα του τα
χαρτιά, τρίτον, γιατί οι «πρώην» (όλοι οι πρώην γενικώς και παντού) πρέπει να φεύγουν από
μόνοι τους για να μην μπερδεύονται στα πόδια των νυν και, τέταρτον, γιατί μια πιθανή
«επιστροφή» Σημίτη, παραμονές εκλογών, θα είναι πιο σημαντική από μια αδρανή κομματική ενότητα.
Από την εφημερίδα "Πρώτο Θέμα"
