Tου Γιάννη Πρετεντέρη
Τo 2000, o χαμένος των εκλογών Καραμανλής και τα συμφέροντα που τον υποστήριζαν σήκωσαν το λάβαρο της ηθικής. Έφεραν στο επίκεντρο της πολιτικής ζητήματα όπως η διαφθορά, η διαπλοκή και το ήθος της εξουσίας, μίλησαν για «εγκλήματα» όπως το Χρηματιστήριο, ενοχοποίησαν συμπεριφορές, έσπειραν υποψίες, συκοφάντησαν τους αντιπάλους τους. Ως τώρα πίστευα ότι το λάβαρο της ηθικής ήταν για τη ΝΔ μια βολική «σημαία ευκαιρίας». Δεν τους έβγαινε η κλασική πολιτική αντιπαράθεση με τον Σημίτη και την παρέκαμψαν, μεταθέτοντας αλλού τη συζήτηση. Εξυπνο... Η επιλογή αυτή απέδωσε στις εκλογές του 2004. Απέδωσε επειδή κολάκευσε τα χαμηλότερα ένστικτα του λαού και επειδή υποστηρίχθηκε από ένα μέρος της Αριστεράς- το οποίο συνέβαινε να έχει τους ίδιους «χορηγούς» με τη ΝΔ. Πέρασαν άλλα τεσσεράμισι χρόνια.
Από προχθές, με τη συνέντευξη του Καραμανλή στη ΔΕΘ, πείστηκα ότι το λάβαρο της ηθικής δεν ήταν «σημαία ευκαιρίας». Ηταν μια κανονική, καλοστημένη απάτη. Και αυτό επειδή για πρώτη φορά από τότε που πολιτεύτηκε, ο Καραμανλής έδειξε με απίστευτο κυνισμό ένα διαφορετικό πρόσωπο, υποθέτω το πραγματικό του. Το πρόσωπο ενός ανθρώπου ο οποίος μπορεί να μετέλθει όλων των μεθόδων για να ανεβεί στην εξουσία και να χρησιμοποιήσει ακόμη χειρότερες μεθόδους για να παραμείνει σε αυτήν. Ειλικρινά το λέω: δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα του προχθεσινού Καραμανλή είναι ότι κάλυψε τον Ρουσόπουλο ή τον Ζαχόπουλο ή τον Παυλίδη ή τον Βουλγαράκη. Ισως να είναι και φυσιολογικό ότι το έκανε. Το πρόβλημα είναι ότι, προκειμένου να τους καλύψει, ανέδειξε το πιο απεχθές πρόσωπο της πολιτικής. Με τη συνήθη καλόκαρδη μιμητική του, ο Καραμανλής μίλησε σαν κομματάρχης της ΕΡΕ: αυτός είμαι, αυτούς έχω,κάνουμε ό,τι μας γουστάρει και αν σας γουστάρει! Πάλι καλά που δεν επέπληξε όσους δυσανασχετούν με τις εταιρείες του Βουλγαράκη και τη σύζυγο του Ρουσόπουλου . Και πάλι καλά που από την ΕΡΕ ως τώρα πέρασαν μερικές δεκαετίες δημοκρατίας, διότι πολύ φοβούμαι ότι οι επικριτές του δεν θα προσέρχονταν στα αστυνομικά τμήματα μόνο για να εκδώσουν ταυτότητα. Στη ΔΕΘ ο Καραμανλής πέταξε κανονικά το γάντι στην ελληνική κοινωνία. Το ευτύχημα για αυτόν είναι ότι παίζει μόνος του στο γήπεδο, ότι βρίσκει και τα κάνει. Και το δυσάρεστο για την ελληνική κοινωνία είναι ότι δεν υπάρχει κανείς να σηκώσει το γάντι- διότι αν το σηκώσει αυτός που φαντάζομαι, άσ΄ τα να πάνε...
Από το σημερινό ΒΗΜΑ
Σχόλιο Παραπολιτικής : Θα συμφωνούσαμε απόλυτα με τον κ.Πρετεντέρη αν δεν προσπαθούσε να υπερασπιστεί τόσο πολύ την εποχή Σημίτη.
Το 2000 η Νέα Δημοκρατία δεν ύψωσε τη σημαία της ηθικής και της κάθαρσης τυχαία.
Ήταν μια πανέξυπνη επικοινωνιακή κίνηση καθώς το ΠΑ.ΣΟ.Κ είχε υιοθετήσει τις καθεστωτικές συμπεριφορές που το απομάκρυναν από την κοινωνία...
Δεν είναι δήθεν έγκλημα το Χρηματιστήριο κύριε Πρετεντέρη.
Καταστράφηκαν οικογένειες και οικογένειες το 1999.
Το λάθος της Νέας Δημοκρατίας δεν είναι που κατηγόρησε το ΠΑ.ΣΟ.Κ.
Το λάθος είναι ότι δεν κατάφερε να αποδειχθεί ικανότερη στη διαχείριση του κράτους....
Παραπολιτικός
