Η τουρκική προκλητικότητα των τελευταίων ημερών δεν είναι κάτι πρωτοφανές και λογικά δεν είναι κάτι περιστασιακό.
Είναι ξεκάθαρη η νοοτροπία του τουρκικού κράτους και ακόμα σαφέστερη η επιρροή του στρατιωτικού καθεστώτος στα εσωτερικά της γειτονικής χώρας.
Η Ελλάδα εδώ και αρκετά χρόνια τηρεί μια στάση ιδιαίτερα διαλλακτική απέναντι στην Τουρκία.
Μια στάση που θα ήταν απόλυτα αποδεκτή και κατανοητή αν οι γείτονες μας επιδείκνυαν το στοιχειώδη σεβασμό στην προσπάθεια εξομάλυνσης των διμερών σχέσεων.
Κάτι τέτοιο όμως δεν συνέβη και εξακολουθεί να μην συμβαίνει.
Είναι γνωστό ότι διακαής πόθος της Τουρκίας είναι η ένταξη της στην Ευρωπαϊκή Ένωση .
Οι πιθανότητες για την επίτευξη αυτού του στόχου είναι ελάχιστες , ιδιαίτερα όσο το Κυπριακό παραμένει άλυτο και η προστασία των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Τουρκία παραμένει ανύπαρκτη.
Οι τελευταίες ελληνικές κυβερνήσεις υπόσχονται στην Τουρκία ότι θα στηρίξουν τις ενταξιακές της προσπάθειες αν παρουσιάσει μια καλύτερη συμπεριφορά .
Την ώρα λοιπόν που ο παραδοσιακός "εχθρός" της Τουρκίας - δηλαδή η Ελλάδα - τάσσεται υπέρ της ένταξης της στην Ε.Ε , μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες όπως η Γαλλία αρνούνται κατηγορηματικά ένα τέτοιο ενδεχόμενο .
Καλό θα ήταν λοιπόν και η Ελλάδα να αναθεωρήσει την πολιτική της στο συγκεκριμένο ζήτημα .
Χρειάζεται ένα ξεκάθαρο "όχι" στις ενταξιακές βλέψεις της γειτονικής χώρας .
Η Ιστορία έχει αποδείξει ότι η Τουρκία δεν είναι ένα κράτος αξιόπιστο . Δεν είναι καν ένα κράτος Δικαίου .
Ήρθε η ώρα να σταματήσει η Ελλάδα να διαδραματίζει παθητικό ρόλο στο Αιγαίο αλλά και στη γενικότερη περιοχή των Βαλκανίων .
Απαιτείται ένα διπλωματικό και ιδιότυπο "Μολών Λαβέ"...
