Η αποχώρηση του Γιώργου Αλογοσκούφη από το κυβερνητικό σχήμα ήταν δίχως αμφιβολία το σημαντικότερο νέο του σημερινού ανασχηματισμού.
Μετά από σχεδόν 5 χρόνια στο πόστο του , ο Αλογοσκούφης αποχωρεί.
Πολλοί έσπευσαν να μιλήσουν για γενναία κίνηση του πρωθυπουργού , να υποστηρίξουν ότι είναι μια θετική εξέλιξη.
Εμείς δεν θα βιαστούμε τόσο πολύ.
Και δεν θα βιαστούμε γιατί δεν έχουμε ακόμα καταλάβει τον λόγο αποχώρησης του Αλογοσκούφη.
Ο απερχόμενος υπουργός Οικονομίας εφάρμοσε στο ακέραιο την κυβερνητική πολιτική που συναποφασίζουν όλα τα μέλη της κυβέρνησης.
Η αποχώρηση του Αλογοσκούφη παρουσιάζεται ως καταδίκη αυτής της πολιτικής.
Θα ήταν όμως παράλογο να χρεώσουμε την οικονομική πολιτική μιας ολόκληρης κυβέρνησης σε ένα μόνο πρόσωπο . Δεν έκανε ο Αλογοσκούφης ό,τι ήθελε .
Εκτελούσε εντολές , ακολουθούσε το οικονομικό πρόγραμμα της Νέας Δημοκρατίας και τη νεοφιλελεύθερη πολιτική που εκφράζει η γαλάζια παράταξη.
Ας μην βιαστούμε λοιπόν να χαρούμε και να πανηγυρίσουμε για την αποχώρηση Αλογοσκούφη.
Ο διάδοχος του δεν διαφέρει ιδιαίτερα σε ιδεολογικό επίπεδο . Ο Παπαθανασίου είναι υπέρμαχος της αγοράς και έχει διατελέσει πρόεδρος του ΕΒΕΕΑ.
Αν λοιπόν θεωρήσουμε ότι την οικονομική πολιτική στην Ελλάδα την ασκεί ο εκάστοτε υπουργός Οικονομίας , δεν υπάρχει λόγος να είμαστε αισιόδοξοι...
Τι Αλογοσκούφης , τι Παπαθανασίου...
Δεν χρειάζεται αλλαγή προσώπων .
Χρειάζεται ανατρεπτική αλλαγή πολιτικής.
Η Νέα Δημοκρατία όμως δείχνει απρόθυμη να προχωρήσει σε μια τέτοια ενέργεια...
Προς τι λοιπόν ο ενθουσιασμός ;
