1972 χρόνια συμπληρώνονται σήμερα από την - κατά προσέγγιση - ημερομηνία θανάτου του Ρωμαίου Αυτοκράτορα Τιβέριου στα χρόνια του οποίου σταυρώθηκε ο Ιησούς Χρηστός...
Ο Τιβέριος Ιούλιος Καίσαρας Αύγουστος (λατ. TIBERIVS CAESAR AVGVSTVS, 16 Νοεμβρίου 42 π.Χ. - 16 Μαρτίου 37), ή Τιβέριος Α', ήταν ο δεύτερος Ρωμαίος Αυτοκράτορας, από τον θάνατο του Οκταβιανού Αυγούστου το 14 ως τον δικό του θάνατο το 37. Ανήκε στην ισχυρή ρωμαϊκή φατρία των Κλαυδίων αλλά η μητέρα του παντρεύτηκε τον Οκταβιανό, ενώ ο ίδιος παντρεύτηκε την κόρη του τελευταίου (από παλαιότερο γάμο) Ιουλία. Αυτή η ανάμειξη των Κλαυδίων και των Ιουλίων συνεχίστηκε και στις επόμενες γενιές με αποτέλεσμα η πρώτη αυτοκρατορική δυναστεία της Ρώμης να ονομάζεται Ιουλιο-Κλαυδιανή δυναστεία. Ο Τιβέριος ήταν ικανός στρατηγός και οι εκστρατείες του διασφάλισαν τα παραδουνάβια σύνορα του κράτους, ενώ τελικώς ανακηρύχθηκε Αυτοκράτορας μετά τον θάνατο του Οκταβιανού. Η διακυβέρνηση του χωρίζεται σε δύο φάσεις, καθώς ύστερα από τον χαμό του γιου του σταδιακά αποτραβήχτηκε από τον δημόσιο βίο και άφησε τη διαχείριση των κρατικών υποθέσεων στα χέρια της Πραιτοριανής Φρουράς και της Συγκλήτου.
Από μικρή ηλικία ο Τιβέριος ενσωματώθηκε στην Αυλή του θετού του πατέρα και άρχισε να αναμειγνύεται με τη διακυβέρνηση του αχανούς κράτους. Από νωρίς ο Οκταβιανός τον θεωρούσε ως έναν από τους πιθανούς διαδόχους του και τον προώθησε σε διάφορα αξιώματα, ώσπου ο Τιβέριος εστάλη στα ανατολικά σύνορα με την Παρθία για να ακολουθήσει μία στρατιωτική καριέρα. Το 19 π.Χ. επέστρεψε από την Ανατολή, παντρεύτηκε την κόρη του στρατηγού Μάρκου Βιψάνιου Αγρίππα, στενού φίλου του Αυγούστου, και μέχρι το 12 π.Χ. ενεπλάκη σε εκστρατείες στη Γαλατία. Ταυτόχρονα η σύζυγός του Αγριππίνα είχε γεννήσει τον γιο του Ιούλιο Καίσαρα Δρούσο, αλλά ο θάνατος του πατέρα της οδήγησε στο διαζύγιό τους, κατ' εντολήν Οκταβιανού, και στον γάμο του Τιβέριου με τη χήρα του Αγρίππα Ιουλία, μόνη κόρη του ίδιου του Αυγούστου. Έτσι οι δεσμοί μεταξύ Ιουλίων και Κλαυδίων έγιναν πιο στενοί και ο Τιβέριος άρχισε να ευνοείται ως πιθανός διάδοχος του θρόνου. Προκειμένου να τον ευχαριστήσει ο Οκταβιανός του ανέθεσε αρμοδιότητες και αξιώματα που παλαιότερα ανήκαν στον Αγρίππα, συμπεριλαμβανομένου του ουσιαστικού ελέγχου των ανατολικών επαρχιών.
Όμως το 6 π.Χ. ο Τιβέριος ανακοίνωσε την απόσυρσή του στο νησί της Ρόδου, πιθανώς λόγω του ατυχούς γάμου του με την Ιουλία. Ο Αύγουστος στράφηκε στους νεαρούς εγγονούς του ως μελλοντικούς διαδόχους του, τον Λούκιο και τον Γάιο, αλλά ο θάνατος του τελευταίου το 4 οδήγησε στην επιστροφή του Τιβέριου στα πολιτικά πράγματα και στη σταδιακή ανέλιξή του ουσιαστικά σε συν-Αυτοκράτορα. Όταν ο Οκταβιανός απεβίωσε το 14 ο Τιβέριος συνέχισε να κυβερνά, τυπικά ως διάδοχός του και στην πράξη πλέον ως μονοκράτορας. Επιχειρώντας να αποκτήσει το προφίλ του προκατόχου του, αυτό του απρόθυμου δημόσιου λειτουργού, αρχικά προέβαλλε εθιμοτυπικές αντιρρήσεις προς τη Σύγκλητο όταν επρόκειτο να ανακηρυχθεί Αυτοκράτορας, αλλά τελικά αποδέχθηκε το ανώτατο αξίωμα. Ο Τιβέριος προώθησε ως διάδοχό του τον στρατηγό Γερμανικό, ανιψιό του Οκταβιανού και υιοθετημένο γιο του ιδίου. Ο Γερμανικός, μετά από μία επιτυχή καταστολή ανταρσίας στις συνοριακές λεγεώνες του Ρήνου η οποία κατέληξε σε προσωρινή κατάληψη και λεηλασία των περιοχών ανάμεσα στον Ρήνο και τον Έλβα ποταμό, ανέλαβε ουσιαστικά τον έλεγχο των ανατολικών επαρχιών καθώς ο Τιβέριος τον προετοίμαζε ουσιαστικά για συν-Αυτοκράτορα. Όμως ο αιφνίδιος θάνατός του το 18, πιθανώς από δηλητηρίαση, διέκοψε αυτήν την πορεία των πραγμάτων. Ο Τιβέριος άρχισε να μοιράζεται την εξουσία με τον γιο του Δρούσο αλλά μετά τον μυστηριώδη θάνατο του τελευταίου το 23 έπαψε να ασχολείται ιδιαιτέρως με την πολιτική.
Η συνέχεια εδώ
