από τον apos
Ε λοιπόν αυτή η θεωρία της πολυκατοικίας στην περίπτωση Καρατζαφέρη δεν μου κολλάει. Στην πολυκατοικία μένουν δεκάδες άνθρωποι, συνήθως άσχετοι μεταξύ τους. Για αυτό, άλλωστε, ο παραδοσιακός τρόπος συνεννόησης είναι να πετάς γόπες και σερβιέτες στον ακάλυπτο για να τους τιμωρήσεις.
Νομίζω, ότι ο πρόεδρος Γιώργος είχε στο μυαλό του μια άλλη αθάνατη ελληνική κατασκευή. Το τριώροφο: Πάνω-πάνω οι γονείς (έχουμε τέτοιους), από κάτω η κόρη (διαθέτουμε και τέτοια), μετά ο γιος (εδώ να δεις πόσοι) και στο ισόγειο η γριά που μας ξέμεινε από τότε που χάσαμε τον παππού στα επινίκεια της επιστροφής Καραμανλή το 1974. Ενδεχομένως ναι παίζει και κανένα υπόγειο για ενοίκιο ή λεβητοστάσιο.
Νομίζω ότι σε αυτό το σπίτι θεωρεί ότι ανήκει ο πρόεδρος Γιώργος. Αν και περισσότερο νομίζω ότι αυτός είναι ο ευσεβής μου πόθος. Να ανήκει σε αυτό το σπίτι, στο οποίο μία μέρα και ο ίδιος θα επιστρέψει.
Το πρόβλημα θα ξεκινήσει όταν ο πρόεδρος επιστρέψει και κάποιος άλλος, «εξωτερικός» θα αναλάβει να εκπροσωπήσει όλο αυτό τον κόσμο που σήμερα για εκατό λόγους (και αύριο για χίλιους) βρίσκεται κοντά σε αυτό το κόμμα.
Το αύριο είναι το δύσκολο: Ας ρίξουμε μια ματιά στους Ευρωβουλευτές που ψήφισαν στην Ολλανδία της ανοχής και του διαλόγου ή στη Βρετανία του φλέγματος και του τσαγιού.
Τότε θα αρχίσουν τα δύσκολα. Τότε ενδεχομένως να δημιουργηθεί μια πολυκατοικία.
Αλλά αφήστε με να μαντέψω: όταν αυτό συμβεί, εμείς όλοι απλώς «θα πέσουμε από τα σύννεφα»...
* Στη φωτό η Mafalda συλλογίζεται: «Το χειρότερο είναι ότι η χειροτέρευση έχει αρχίσει να χειροτερεύει».
Κοινοποιήστε το στο Facebook
