
Και στο καπάκι έρχεται ο γνωστός Πάκης (τέως Προκόπης) υπουργός να μας πει ότι «μπορεί να φύγω και πριν τον Καραμανλή». Μισό, μανίτσα μου, να πάρω τα χαρτομάντηλα να βάλω τα κλάματα που θα φύγεις. Τι ώρα σε βολεύει να σε λυπηθώ; Θα μου αφήσεις διεύθυνση να σου στείλω postal από την Αργεντινή;
Απορώ με την ευφυΐα τους, όταν πιστεύουν ότι εμείς....
...οι υπόλοιποι είμαστε ηλίθιοι. Ορισμένοι βέβαια είναι ηλίθιοι, γιατί τους στέλνουν στη Βουλή με την ελπίδα να διοριστεί το καμάρι τους ή να νομιμοποιηθεί εκείνο το τρίπατο στη Σουβάλα.
Εγώ όμως δεν είμαι. Θέλεις να πιστέψω ότι περνάς χάλια που έγινες βουλευτής; Πού να δεις εγώ πόσο χάλια περνάω. Και κάτι γνωστοί μου, ακόμα πιο χάλια.
Αναγνωρίζω πάντως το λάθος μου. Τελικά, ο ρόλος του βουλευτή είναι να περιφέρει τη μιζέρια και την κακομοιριά του. Ή να υπερασπίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδος τον αρχηγό του. Ή και τα δύο ταυτόχρονα. Ή πρώτα το ένα και μετά το άλλο. Ή πρώτα το άλλο και μετά το ένα.
Μέχρι να γίνει υπουργουφυπουργός και να το βουλώσει. Για να ξαναρχίσει να περιφέρει τη μιζέρια του, όταν χάσει το υπουργουφυπουργείο. Ή να συνεχίσει να υπερασπίζεται μέχρι τελευταίας ρανίδος τον αρχηγό του. Ή και τα δύο ταυτόχρονα. Ή πρώτα το ένα και μετά το άλλο. Ή πρώτα το άλλο και μετά το ένα.
Το πολύ πολύ να κάνει την υπέρβαση και να γίνει «ανεξάρτητος» (ή και blogger) για να μας αποδείξει πόσο σούπερ ατομάκι είναι, που για όλα τα κακώς κείμενα έχει λύσεις. Τις οποίες όμως πριν δεν είχε σκεφτεί να κάνει πράξη. Από κοντά και τα «έγκυρα» Μέσα Ενημέρωσης να τον εκθειάζουν ή να μιλούν για «ηχηρή παρέμβαση», για «τορπίλη», για «χαστούκι» και άλλες μπαρούφες.
Και όλα αυτά τα χαριτωμένα μέχρι να γίνουν οι εκλογές και να πάει σπίτι του. Γιατί, όπως πολύ σωστά είχε πει ο μακαρίτης ο Αβέρωφ, όποιος είναι έξω από το μαντρί τον τρώνε οι λύκοι. Ή η λήθη.
ΥΓ Πιο ωραία τα λέει ο Αρκούδος, εδώ και εδώ.
Κοινοποιήστε το στο Facebook