Tου Νίκου Κωνσταντάρα Η δύσκολη μάχη της ελληνικής οικονομίας δεν διεξάγεται μόνο στα πρωτοσέλιδα του ελληνικού και διεθνούς Τύπου ούτε μόνο στο Νταβός και στις Βρυξέλλες ούτε καθορίζεται από τα συμβούλια ευρωπαϊκών θεσμών και τις διαθέσεις ξένων επενδυτών. Η κρίση έφθασε στις γειτονιές μας, στους δρόμους, στα χωριά. Τα πράγματα άλλαξαν πολύ γρήγορα, σαν να μας έπληξε μια φυσική καταστροφή η οποία δεν μας άφησε χρόνο να προετοιμαστούμε, να γλιτώσουμε.
Μια βόλτα σε ένα σχετικά εύπορο προάστιο των Αθηνών δίνει μια μικρογραφία των πρώτων επιπτώσεων της κρίσης. Το χρήμα στέρεψε, συνήθειες και ζωές αλλάζουν. Σε μια γωνιά, μαγαζί με σιδερικά και χρώματα κλείνει ύστερα από 21 χρόνια. «Δεν βλέπω μέλλον», λέει ο ιδιοκτήτης. Είναι γύρω στα 50 και είναι ακόμη γεμάτος ενέργεια και όρεξη για δουλειά. «Σημασία έχει να βλέπεις τα σημάδια. Αυτές οι μέρες μού θυμίζουν την εποχή του χρηματιστηρίου – αυτοί που έμειναν μέσα, πιστεύοντας ότι τα πράγματα θα φτιάξουν, κάηκαν. Τώρα, άνθρωπος δεν μπαίνει στο μαγαζί. Μου αύξησαν και το νοίκι – από 800 ευρώ το πήγαν 1.700. Τους είπα: “Πάρτε το. Βρείτε κάποιον να τα πληρώνει”. Θα κάτσω λίγο να σκεφτώ τι θα κάνω. Υπάρχει πιθανότητα να πάω κάπου – υπάλληλος. Μπορεί να φύγω για έξω...». Μιλάει για άλλα μαγαζιά στην περιοχή, έχει ακούσει ότι κάποιοι δεν έχουν πληρώσει νοίκι για μήνες. «Εγώ, τουλάχιστον, είχα και καλά χρόνια. Θα δούμε...», λέει. Ακούγεται ότι κάποιοι πελάτες του φωτογράφου της γειτονιάς δεν πήγαν να πάρουν τις φωτογραφίες που είχαν παραγγείλει από γάμους, βαφτίσια και άλλες χαρές...
H συνέχεια εδώ.
