H Παρεξήγηση

2.2.10

Του Κωνσταντίνου Αλεξάκου

Κλείνουμε τέσσερις μήνες μεθαύριο, από τις εκλογές τις 4ης Οκτωβρίου. Οι συζητήσεις των εκλογών και τα συνθήματα ηχούν ακόμη.

-“Ναι, αλλά τότε ο Μητσοτάκης...”

-“Ο Παπανδρέου...”

-“Ο Εθνάρχης...”

Με τη συνήθη προχειρότητα του καφενέ, κατηγορήσαμε προσωπικά τον κάθε προηγούμενο Πρωθυπουργό, αυτούς που τον εξέλεξαν και αριθμήσαμε τα λάθη τους. Κανείς από εμάς δεν έφταιξε σε τίποτα. Ο λαός ήτανε πάντοτε αθώος. Τους ψηφίσαμε και μας πρόδωσαν... “Τίποτα δεν αλλάζει ποτέ - όλοι ίδιοι είναι”.


Στην Ελλάδα μας, οποιαδήποτε αλλαγή περνάει από την κρησάρα των συνδικαλιστών και των κάθε λογής ανεπάγγελτων κοπρόσκυλων, που ζουν από το διεφθαρμένο υφιστάμενο καθεστώς. Και θα κάνουν ότι μπορούν για να μην αλλάξει τίποτα, προσπαθώντας να διατηρήσουν την θέση τους στην κοινωνία και τον τρόπο ζωής τους.

Κι όταν αποχωρήσει ο εκάστοτε Πρωθυπουργός, έχοντας αποτύχει να...

...μεταρρυθμίσει την χώρα, οι ίδιοι που τον σταμάτησαν θα φωνάξουν: “όλοι ίδιοι είναι - δεν κάνουν τίποτα”. Με φωνή δυνατή, σύνθημα λαϊκό και υστερικό, θα μας πουν στις επόμενες εκλογές πως κανείς δεν νοιάζεται για εμάς... εκτός από τους ίδιους. Τους πραγματικούς κρατικοδίαιτους.

Η παρεξήγηση είναι ότι όλα κρίνονται το βράδυ των εκλογών. Στην πραγματικότητα όλα κρίνονται καθημερινά: στα μπλόκα αγροτών που ζητούν χρήματα για να διατηρήσουν τον στρεβλό και επιζήμιο (για τους υπολοίπους) τρόπο ζωής τους. Κρίνονται στους αγώνες των εφοριακών που δεν θέλουν μεταρρύθμιση του φορολογικού, γιατί τους θίγει. Κρίνεται στους αρχιτέκτονες που συνεχίζουν να λαδώνουν τον υπάλληλο της πολεοδομίας, όχι γιατί δεν μπορούν να κάνουν αλλιώς, αλλά επειδή είναι πλέον και αυτοί παράσιτα και χρηματίζουν για να περάσουν οι παρανομίες των πελατών τους. “Μου έκανε παπάδες - τα κανόνισε όλα”, λέει ο προηγούμενος στον επόμενο πελάτη, και το μαγαζί προχωράει...

Όσο μεγαλύτερη η μεταρρυθμιστική προσπάθεια, τόσο μεγαλύτερες οι αντιδράσεις. Ο μόνος που γλίτωσε τέτοιων μαχών, ήταν ο Καραμανλής ο Β’. Λογικό, εφόσον ικανοποίησε το ραχάτι του κάθε κοπρόσκυλου. Αυτή του η απραξία, τον ανέδειξε σε “Καταλληλότερο” για μία εξαετία.

123 μέρες από τις εκλογές, η χώρα των δειλών Καταλληλότερων στο χείλος του γκρεμού, κι εμείς “πάμε σαν άλλοτε”. Δεν είναι αυτοί όλοι ίδιοι: εμείς είμαστε. Αυτήν την παρεξήγηση να την λύσουμε, χάριν ειλικρίνειας.

Κοινοποιήστε το στο Facebook