Ψάχνοντας ενα υπόστεγο να προστατευθώ από την βροχή και την...κίτρινη σκόνη που κάλυψε σήμερα την Αθήνα, σταμάτησα προσωρινά έξω από ένα κτήριο των Εξαρχείων, το οποίο θύμιζε περισσότερο χώρο αφισοκόλλησης παρά κτίσμα.Ανάμεσα στις πολλές αφίσες διαφόρων οργανώσεων, είδα κι αυτή της διπλανής εικόνας η οποία υπογράφεται από την ΚΟΕ η οποία αποτελεί μια από τις μεγαλύτερες συνιστώσες του ΣΥΡΙΖΑ.
Η αφίσα επιχειρεί με 4 λέξεις να επιλύσει το πρόβλημα της χώρας. "Να πληρώσουν οι πλούσιοι".
Ποτέ πριν η συνθηματολογία της Αριστεράς δεν είχε τόσο λαϊκίστικο και υποκριτικό χαρακτήρα. Πριν ζητήσουμε να πληρώσουν οι πλούσιοι τα σπασμένα, θα πρέπει να απαντήσουμε σε δυο βασικά ερωτήματα.
Το πρώτο ερώτημα είναι πραγματικό. Ποιοι είναι οι πλούσιοι; Αν είναι αυτοί που φορολογούνται σήμερα με 45%, αν είναι αυτοί που για 2η συνεχόμενη χρονιά θα καταβάλουν έκτακτη εισφορά, αν είναι επιτυχημένοι επιχειρηματίες που δίνουν δουλειά σε χιλιάδες εργαζομένους, γιατί θα πρέπει να πληρώσουν; Τι έκαναν;
Το δεύτερο ερώτημα είναι πιο θεωρητικό. Είναι κακό να είναι κανείς πλούσιος; Είναι κακό να είναι κανείς καλός στη δουλειά του και να αμείβεται αναλόγως; Είναι κακό να ζει κανείς με τον τρόπο που...
...αναλογεί στα εισοδήματα του; Προσωπικά, δεν το βρίσκω κακό. Το θεωρώ μάλιστα πολύ πιο υγιές από το να μην έχει κάποιος να φάει και το παντελόνι του να κοστίζει 300 ευρώ.
Κάποιοι θα σπεύσετε να διαφωνήσετε. Θα απαντήσετε ότι πολλές φορές κάποιοι έγιναν πλούσιοι αξιοποιώντας χαριστικές ρυθμίσεις υπέρ του κεφαλαίου κτλ. Δεκτές οι ενστάσεις αλλά δυστυχώς παράγουν μονάχα εντυπώσεις.
Όσο κοινωνικά άδικο είναι να περικόπτει κανείς τους μισθούς των δημοσίων υπαλλήλων, είναι εξίσου άδικο να τιμωρεί κανείς τους ανθρώπους που κατάφεραν να προοδεύσουν στη ζωή τους και να κερδίσουν πολλά χρήματα.
Προσωπικά, δεν επιθυμώ να πληρώσουν την κρίση οι πλούσιοι. Απαιτώ να πληρώσουν την κρίση όλοι όσοι την δημιούργησαν, ο καθένας στο μερίδιο που του αναλογεί. Να πληρώσουν την κρίση όσοι πλούτισαν παράνομα, όσοι πλούτισαν εις βάρος του Δημοσίου ή εις βάρος των εργαζομένων τους.
Συνοψίζοντας, το παραμύθι της ΚΟΕ και των λοιπών αριστεριστών είναι όμορφο διατυπωμένο αλλά δεν έχει δράκο. Η κοινωνία μας δεν αποτελείται από "καλούς" φτωχούς κι από "κακούς πλούσιους". Αποτελείται από ανθρώπους που σέβονται τους νόμους κι από ανθρώπους που τους παραβιάζουν. Και τέτοιοι άνθρωποι υπάρχουν σε όλες τις οικονομικές τάξεις. Δεν αποτελεί ο πλούτος αποδεικτικό ενοχής ή παρανομίας.
Εξάλλου, ένα κράτος που ποινικοποιεί την ανάπτυξη και την πρόοδο, είναι ένα κράτος άξιο της μοίρας του.
Κοινοποιήστε το στο Facebook
