Διαβάζω κι ακούω τον τελευταίο καιρό τις διάφορες αρνητικές απόψεις που διατυπώνονται για την κυβέρνηση Παπανδρέου και καταβάλω ειλικρινή προσπάθεια για να ξεχωρίσω την ουσιαστική κριτική από τις μικροπολιτικές κραυγές ανθρώπων που έμαθαν να επιβιώνουν με κορώνες.Η αλήθεια είναι ότι ο μήνας Απρίλιος ήταν για την κυβέρνηση ο πλέον δραματικός από την ημέρα ανάληψης των καθηκόντων της.
Όλοι γνωρίζαμε ότι η Ελλάδα αργά ή γρήγορα θα κατέφευγε στον μηχανισμό που η ίδια φρόντισε να εξασφαλίσει για τον εαυτό της. Το παράξενο είναι ότι όταν αυτό συνέβη, λίγοι αποδείχθηκαν έτοιμοι να το διαχειριστούν.
Η κυβέρνηση ουδέποτε μερίμνησε να ενημερώσει σωστά τον ελληνικό λαό για τους πραγματικούς όρους του συγκεκριμένου μηχανισμού βοήθειας. Οι πολίτες έγιναν έρμαιο στα χέρια του δημοσιογραφικού λαϊκισμού που επιμένει να μιλά για "προσφυγή στο ΔΝΤ" και να οραματίζεται πλήθος άλλων καταστροφών.
Εκτός όμως από το φλύαρο δημοσιογραφικό κατεστημένο, η κυβέρνηση μοιάζει να έχει να αντιμετωπίσει και τον ίδιο της τον εαυτό. Είναι πλέον απόλυτα ορατή η απροθυμία ορισμένων υπουργών να...
...υπερασπιστούν τις κεντρικές πολιτικές επιλογές της κυβέρνησης, φοβούμενοι το ενδεχόμενο πολιτικό κόστος. Κάποιοι δείχνουν να επενδύουν στην επόμενη μέρα κι ακολουθώντας την ηλίθια τακτική Σαμαρά, επιχειρούν να βγάλουν την ουρά τους έξω από τις τελευταίες αποφάσεις και εξελίξεις.
Την ίδια ώρα, το έργο των υπουργείων τους παραμένει αναιμικό καθώς το άλλοθι "εδώ χρεοκοπούμε, που να τρέχουμε..." αρχίζει κι αδρανοποιεί όλο και μεγαλύτερα τμήματα της κρατικής μηχανής.
Για όλες αυτές τις δυσλειτουργίες της κυβέρνησης, κανείς εχθρός ή φίλος δεν μιλά. Επιλέγουν όλοι συνειδητά να την κατηγορούν για τις δηλώσεις(!) του οικονομικού επιτελείου, για τις ενδεχόμενες απολύσεις και για τη "ψυχολογία της αγοράς". Παρά την κρίση, επιμένουμε σταθερά να βλέπουμε το δέντρο, την ώρα που το δάσος έχει πάρει φωτιά...
Κοινοποιήστε το στο Facebook
