Από την ομιλία του Γιώργου Παπακωνσταντίνου στη Βουλή για τον προϋπολογισμό:Τους τελευταίους έξι μήνες από το Μηχανισμό Στήριξης η ελληνική οικονομία άντλησε συνολικά 38 δισεκατομμύρια ευρώ. Ας τα αφαιρέσουμε αυτά και ας σκεφτούμε λίγο από πού ακριβώς το κράτος θα έβρισκε να πληρώσει 20 δισεκατομμύρια ευρώ σε μισθούς και συντάξεις; Από πού ακριβώς θα έβρισκε να πληρώσει τα 20 δισεκατομμύρια ευρώ που δίνει στην κοινωνική ασφάλιση; Από πού θα πλήρωνε για τις δημόσιες επενδύσεις; Αφήστε τους τόκους. Αφήστε τα τοκοχρεολύσια. Από πού θα έβρισκε χρήματα για να πληρώσει αυτές τις δαπάνες που όλοι θεωρούμε ότι είναι απαραίτητες για να μπορεί ο Έλληνας πολίτης να ζει σε ένα ευνομούμενο κράτος; Θα τα πλήρωνε από τα λιγότερα από 50 δισεκατομμύρια έσοδα που είχαμε το 2009; Είμαστε, λοιπόν, εδώ και κάνουμε μια συζήτηση για το κατά πόσο το Μνημόνιο ήταν μονόδρομος ή όχι. Φυσικά δεν είναι μονόδρομος. Φυσικά υπάρχουν άλλοι δρόμοι. Το ερώτημα είναι: Αυτοί οι άλλοι δρόμοι οδηγούν κάπου; Και αν ναι, πού;
Ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου διαθέτει με διαφορά τον πλέον τεκμηριωμένο λόγο που ακούγεται τους τελευταίους μήνες στην Ελλάδα του μνημονίου. Κάθε του παρέμβαση είναι σημαντική, όπως και ο ίδιος.
