Η ανάρτηση "Ας διαλέξουμε με ποια αγανακτισμένη Ελλάδα είμαστε" ήταν η πιο διαβασμένη του Ιουνίου, προς μεγάλη μου έκπληξη. Είναι λοιπόν σαφές ότι ο κόσμος, ειδικά της ευρύτερης Κεντροαριστεράς διψά για κάτι διαφορετικό. Σήμερα, ο Συμεών Κεδίκογλου αρθρογραφεί στα ΝΕΑ:Τον τελευταίο καιρό, κάτω από έναν λαϊκισμό που διαπερνά τα πάντα, έχουμε ακούσει ερμηνείες που θα κάνουν τον ιστορικό του μέλλοντος να απορεί. Ο,τι πιο ανορθολογικό και συνωμοσιολογικό, ανασύρθηκε στην επιφάνεια, έγινε μέρος του δημόσιου λόγου. Από τα κεφάλαια της Κίνας και της Ρωσίας μέχρι τα πετρέλαια που θα μας έδινε ο Τσάβες. Ακόμα και μόδα με εξώδικα δημιουργήθηκε, λες και τα μεγάλα πολιτικά προβλήματα θα λυθούν με νομικίστικους τρόπους. Ακούσαμε οτιδήποτε, αρκεί να μην αντιμετωπίσουμε τη σκληρή πραγματικότητα. Αφήνοντας λοιπόν τις θεωρητικές συζητήσεις για το χρέος, οι οποίες απλώς μας αποπροσανατολίζουν, να πούμε ότι χωρίς δουλειά, χωρίς κόπο και υπερπροσπάθεια, η χώρα δεν σώζεται. Σε εμάς, τους πολιτικούς, μένει να παλεύουμε ώστε οι θυσίες του ελληνικού λαού να γίνονται υπό το κράτος της κοινωνικής δικαιοσύνης.
Η συνέχεια εδώ.
